Jan en Peter zijn wereldverbeteraars pur sang, idealisten waar de Groenen alleen maar van kunnen dromen. Omdat ze te lui zijn om een echte baan te zoeken verhullen ze zich achter allerlei anti-kapitalistische prietpraat en prediken ze continu de revolutie van de normale man tegen het systeem. Beide heren leven natuurlijk ook samen in een commune, samen met Jule, het vriendinnetje van Peter. `s Nachts voeren Jan en Peter hun plannen uit om de rijke medemens ervan te overtuigen dat het maar klootzakken zijn. Ze breken in de grootste villa`s in, stelen hier niks, maar rangschikken en verhuizen al het meubulair om te laten zien dat alles veranderlijk is. Ook laten ze een enevelop achter met hierin de tekst "Die fetten Jahre sind vorbei." of "Sie haben zuviel Geld.", ondertekend door The Edukators (maar dan in het Duits).
Wanneer Peter op vakantie gaat voor een of andere marxistische bijeenkomst komt Jan helpen met de verhuizing van Jule. Tijdens deze dagen krijgen ze gevoelens voor elkaar. Ook gaan ze gezellig stappen en op een van deze avonden verteld Jan over zijn acties met Peter aan Jule. Deze is hierin wel geïnteresseerd en wil een keer meedoen. Dus gaan ze in een dronken bui naar het huis van een rijke mof, waaraan Jule nog een grote schuld heeft. De inbraak verloopt succesvol en de twee lovebirds scoren elkaar, alleen is Jule zo stom haar mobieltje achter te laten. Terug om deze te halen dus, maar dan staat de eigenaar, Hardenberg, opeens in het huis. Hardenberg wordt neergeslagen en samen met Peter besluiten Jan en Jule hem te ontvoeren, omdat ze verder geen idee hebben wat ze met de man moeten doen. In een blokhut in de bergen volgen veel gesprekken waarbij Hardenberg de kapitalist is en de drie jongeren de revolutionairen. Duidelijk wordt hier dat voor beide zienswijzen wel wat te zeggen is, maar dat ook beide even fout zitten. Toch wordt de revolutionair in Hardenberg wakker en begint hij zich zijn socialistische verleden te herinneren.
Die fetten Jahre sind vorbei is buiten Duitsland vooral bekend als The Edukators. Met deze speelfilm probeert regisseur Hans Weingartner de kijker warm te draaien voor een avondje discussiëren over de voor- en nadelen van het kapitalisme, maar ook over het antwoord van links-extremistische groeperingen hierop. Dat ik alle redenen voor beide kampen al honderden keren eerder heb gehoord, maakte dit voor mij niet bepaald een interessant concept aan de film. Hoewel gezegd moet worden dat Hardenberg zijn rol als kapitalist met furore verdedigd. Het verhaal van The Edukators vond ik verder op zich wel interessant, alleen ligt het tempo van de film veel te laag. Ik heb meer slapend dan wakker op de bank gelegen, wachtende tot er alsjeblieft iets meer actie kwam. De liefdesbloei tussen Peter en Jule, het ethische vraagstuk over de juistheid van ontvoering, allemaal zaken die zeer veel tijd in beslag nemen, maar niet bepaald weten te boeien. The Edukators is een productie van redelijke kwaliteit, maar kan gezien het matige vermaak niet met een voldoende beoordeeld worden. De originele Duitse versie heeft, in tegenstelling tot de Nederlandse versie, overigens een paar minuten extra beeldmateriaal, waardoor het einde van de film nogal anders is.
