De Engelse titel van deze poliziotteschi, Convoy Busters, slaat nergens op. Een letterlijke vertaling van de titel zou zoiets opleveren als Een Lastige Smeris. Lastig is Commissario Olmi (Maurizio Merli) voor iedereen: hij weigert zich om zich aan de regels te houden, omdat de criminelen die hij bestrijdt dat ook niet doen. Hierdoor brengt hij niet alleen zijn tegenstanders in de problemen, maar ook zijn superieuren en (uiteindelijk) zichzelf.
De film opent met het vinden van een lijk aan de voet van de Tiber. Een jonge vrouw is blijkbaar door professionele moordenaars om het leven gebracht. Het spoor leidt naar een hooggeplaatst persoon, en Olmi weet hem op onorthodoxe wijze (door diverse getuigen af te ranselen) in te rekenen, maar de schuldige ontsnapt aan vervolging door de Openbare Aanklager om te kopen. Dan slaan bij Olmi de stoppen door: hij gaat zo woest te keer dat hij wordt overgeplaatst naar een provincieplaats. Daar zet hij zijn stormachtige activiteiten overigens gewoon voort ...
Uiteraard was il Commissario Olmi een Italiaans antwoord ’Dirty’ Harry Callaghan. Merli heeft vaker gestalte gegeven aan een Italiaanse Dirty Harry (opvallend is dat hij telkens een andere naam kreeg: Betti, Tanzi, Olmi), maar toen deze film werd gedraaid, was de Italiaanse genrecinema reeds in verval. Dat is helaas te merken. Je hebt de indruk dat men een paar scripts die men nog had liggen bij elkaar heeft geveegd. Pas in de tweede helft (nadat Olmi naar de provincie is verbannen) ontstaat er enige lijn in het scenario, in de vorm van een verhaallijn rond wapensmokkel. De (vrij plotse) ontknoping is sterk, maar doet denken aan Peur sur la Ville met Belmondo. Er zijn betere poliziotteschi te vinden, ook met Maurizio Merli.
