Largo Winch heeft de moordenaars van zijn pleegvader ontmaskerd en staat nu aan het hoofd van diens miljardenimperium. Veel rust wordt hem niet vergund: terwijl hij een deal voorbereid, wordt hij plots beschuldigd van oorlogsmisdaden. Hij zou namelijk betrokken zijn geweest bij een poging tot genocide in Birma. Twee personen kunnen zijn onschuld bewjzen, maar de eerste verdwijnt onder verdachte omstandigheden en de ander (zijn voormalige minnares) legt een belastende verklaring af. Largo reist persoonlijk af naar het Verre Oosten om de zaak op te helderen.
Ook dit tweede avontuur van de schatrijke erfgenaam is aardig te pruimen, maar haalt het niet helemaal bij deel één. We beginnen dit keer met een wilde achtervolging die slechts zijdelings iets met de rest van de film te maken heeft, alsof we in een Bondavontuur zijn aangeland. Ook in het vervolg zijn er wat elementen die aan Bond doen denken, zoals een flirtende secretaresse, genaamd Miss Pennywinckle. We vliegen de wereld rond en springen daarbij ook nog voortdurend heen en weer in de tijd. De plot is ronduit verwarrend en wie niet goed oplet, raakt snel de draad van het verhaal kwijt.
De actie is echter snoeihard (een vechtpartij in een hotelkamer is werkelijk angstaanjagend) en de rolverdeling is aantrekkelijk. Nicolas Vaude is vaak grappig als de briljante maar verstrooide medewerker van Winch die zijn baas op buitenlandse reizen in het gareel moet houden. De procureur van het internationale gerechtshof die Winch wil aanklagen, wordt vertolkt door niemand minder dan Sharon Stone. Ze heeft een paar woordjes Frans geleerd (er werd altijd al beweerd dat ze hoogbegaafd was) en op haar tweeënvijftigste blijkt ze nog steeds over een bijzonder fraai onderstel te beschikken. Haar rol stelt echter niet veel voor.
