The World Is Not EnoughBinnen de Bond-reeks vormen de openingsscènes een soort genre op zich. Het zijn min of meer afgeronde filmpjes die soms veel, en soms weinig met de rest van de film te maken hebben. The World is not enough is de Bond met wellicht de beste, en zeker de langste openingsscène: 14 minuten.
Eigenlijk wordt er een beetje vals gespeeld, want twee kortere scènes zijn tot één langere beeldenreeks samengevoegd. We beginnen in Bilbao, in een bank gelegen naast het bekende Guggenheim museum. Bond recupereert een geldsom die toebehoort aan een persoonlijke vriend van zijn superieur M. Er onstaat een vuurgevecht, maar Bond weet te ontsnappen. Daarna switchen we naar Londen; de vriend van M, een oliebaron genaamd King komt het geld ophalen, maar er wordt een ingenieuze aanslag op hem gepleegd, uitgevoerd door een vrouw die Bond al in Bilbao heeft ontmoet. Er volgt een wilde achtervolging over de Thames en uiteindelijk probeert de moordenares via een hete luchtballon te ontsnappen. Bond biedt hij haar asiel en bescherming aan in ruil voor informatie, maar zij schreeuwt hem toe dat ze niet beschermd kan worden tegen haar opdrachtgever en … blaast haar luchtballon op. Bond stort naar beneden, komt terecht op de Milennium Dome, en breekt daarbij een sleutelbeen. Bond laat zich via een list gezond verklaren (hij verleidt de vrouwelijke keuringsarts) en wordt nu belast met de bescherming van de dochter van de vermoorde oliebaron, Elektra. Men vermoedt dat de man die verantwoordelijk is voor de aanslag op de vader, Renard, een door alle landen uitgespuwde terrorist die ongevoelig is voor pijn, ook de dochter zal willen liquideren. Bond begint echter al snel te twijfelen aan haar onschuld …
The World is not enough wordt door fans gerekend tot de subtop van de reeks. Dat valt ook wel enigszins te begrijpen: Brosnan (voor de derde keer als 007) is aardig in de rol gegroeid, en de personages zijn interessanter dan we gewend zijn in een Bond-film. Maar er zijn ook minpunten: de openingsscène is zo spectaculair, dat de rest van de film erbij wat bleekjes uitvalt. Er is een leuke scène waarin Bond wordt achtervolgd door een helikopter waaraan een reusachtige cirkelzaag is bevestigd, maar voor het overige bestaat de actie voornamelijk uit gigantische explosies waaraan Bond telkens nipt weet te ontsnappen. Zelf een kleine kernexplosie krijgt hem niet klein. Vooral het slot (gesitueerd in een duikboot, geen ideaal decor voor een spektaculaire actiescène) valt tegen. Er was een grootse scène voorzien in de baai van Istanboel, maar de crew moest zijn biezen pakken in verband met politieke onrust in de Turkse hoofdstad en de scène kon in verband met het script niet worden verplaatst naar een andere stad (wie de film heeft gezien, begrijpt waarom).
De meest dwaze zet van de hele productie, is echter de keuze om het bekende ijskonijn Denise Richards te casten als atoomfysicus in hotpants. Volgens mensen die het weten kunnen, is zij de koelste schoonheid van Hollywood. Enfin, ze ziet er bloedheet uit in haar ultra-korte broekje, maar uit niets blijkt dat ze verstand heeft van atoomsplitsing. De theme song, ten gehore gebracht door Garbage, geschreven door het duo David Arnold en Don Black, is geen slechte compositie, maar is helaas geplaatst tegen een fantasieloos arrangement. Ik dacht dat er iets mis was met mijn geluidsinstallatie, maar het waren de synthesizers van Garbage.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
   |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
