De professor van een bedrijf denkt dat 'ie groter is dan god door te klooien met doden. Deze wekt hij tot leven, hetgeen een globale zombie epidemie tot gevolg heeft. Hij heeft een legertje slaafse zombies, onder wie een samurai meid die altijd wedijverde met haar zus. Dit ging zelfs zover dat ze hun beider vader vermoordde. Hiervoor wil de zus, Aya, wraak. Deze Aya, ook al een samuraizwaard zwaaiende chick, is tamelijk badass en in haar kielzog volgt de bijna even stoere Reiko, die uitgerust is met een tweeloops shotgun die ze nooit hoeft te herladen. Ook Reiko heefft een appeltje te schillen met het kwaadaardige bedrijf en de professor. Een vadsige geblondeerde dude is de komische sidekick en heeft ook al een familieverlies geleden door het zombiegedoe. Same trekt het trio ten strijde en hakt zich een weg door de ondoden...

Aya is een soort vrouwelijke versie van de man with no name; stoïcijns, zwijgzaam, met cowboyhoed en gekleed in een poncho. Aya heef echter een samuraizwaard in plaats van een six shooter. Tevens ontbreekt er een halve cigarillo in haar mondhoek. Het belangrijkste verschil is dat ze er stukken leuker uitziet dan ome Clint en dat die poncho met enige regelmaat uitgaat. Een bikini babe zien vechten is immers toch aangenamer.

Hoewel Aya de heldin is, mag Reiko niet onvermeld blijven. Ze heeft een andere manier van zombies bevechten, maar betoont zich bijna net zo effectief als Aya. Hoewel Reiko´s decolleté het wint, is Aya de terechte hoofdfiguur. Ze is meer aanwezig en koelbloediger wanneer het erop aankomt.

Oneechanbara is gebaseerd op de gelijknamige strip uit de koker van D3 Corporation. Leuk detail is dat het kwaadaardige bedrijf in de film ook deze naam draagt. De effecten kunnen eigenlijk niet, zo slech zijn ze. Ik raakte echter snel aan ze gewend en spoedig voelden ze zelfs juist voor deze productie. Het computer gegenereerde bloed spat met enige regelmaat op de lens en stofwolken verdwijnen even snel als dat ze komen, maar ik mocht dat allemaal wel. Hiertegenover staat bovendien dat het camerawerk gewoon goed is, de montage meer dan voldoet, terwijl ook de colour grading (met name in de flashbacks) niet verkeerd is. Met andere woorden: Er is degelijk werk geleverd voor zo'n goedkope productie. Zelfs het acteerwerk is te pruimen.

De babes zijn leuk, al zijn ze niet heel bijzonder en de de actie is frequent, al gaat de film hierbij niet in overdrive zoals sommige Japanse collega´s. Het is gewoon een aardig pretentieloos werkje dat voor aangename afleiding zorgt. De finale tussen de twee zussen wordt uitgerekt in Dragonball Z stijl met dito geschreeuw. Ook verandert Aya, door het leed dat ze ervaren heeft, in een soort Super Saiyan. Net als in voornoemde tekenfilm. Een bevredigende climax voor Oneechanbara dat beter bleek dan ik vooraf verwachtte.