In een ver verleden zijn de dark elves verslagen door de legers van Asgard. Een mysterieuze kracht is echter sluimerend achter gebleven. Op een of andere manier raakt Jane Foster op aarde vergiftigd met deze kracht. Zij is daardoor het doelwit van Malekith, een afstammeling van de dark elves. Thor is echter geenszins voornemens om Jane slachtoffer te laten zijn en verzamelt de legers van Asgard voor een nieuwe veldslag.

In mijn recensie van Thor uit 2010 blijk ik bij nader inzien redelijk mild te zijn geweest. Dat kan ik bij dit vervolg echt niet. Alle tekortkomingen uit de voorganger zijn ook hier dubbel en dwars aanwezig. Al vanaf het begin werkt de zogenaamde onderlinge grappenmakerij tussen de karakers enorm op de zenuwen. Thor 2 zit vol met allerlei zogenaamd gevatte gesprekken, bestaande uit one-liners en cliché-grappen. Dit lijkt een beetje standaard gimick te worden van de superheldenfilms van de laatste jaren. Een negatieve ontwikkeling wat mij betreft.

Extra jammer is dat deze vreselijke gesprekken gevoerd worden door acteurs die er maar weinig van bakken. Over de gehele lijn zit deze actiefilm vol met overacterende, niet-overtuigende karakers. Enige positieve uitzondering is Tom Hiddleston als verbitterde bastaardzoon Loki.  

De grootse veldslagen in Asgard lijken te zijn gekopieerd uit veel ander vergelijkbaar werk. Grafisch wordt er niets nieuws gepresenteerd, integendeel ziet er veelal nogal nep uit. Nee, er is werkelijk erg weinig te genieten in deze film. Een van de slechtste superheldenfilms van de afgelopen jaren.