Al 1500 jaar bestrijdt de ´Orde van de zwarte habijt´ het kwaad in de wereld. Wanneer Sister Envy sterft tijdens een missie, is de temperamentvolle Sister Wrath de beoogde opvolgster. Ze wordt afgeknald om op te stijgen naar de hemel, alwaar Gandhi door Jezus aan het werk wordt gezet om Sister Wrath te trainen in de Oosterse vechtkunsten. Zelf neemt Hij de schietlessen voor Zijn rekening. Hierna wordt Sister Wrath weer naar beneden gestuurd, alwaar ze eerst de dood van Sister Envy dient te wreken. Dit houdt in het vermorzelen van de kwaadaardige misdaadfamilie van Ricardo Corbucci en zijn Momma Rizzo. De maffiosi hebben echter een troef achter de hand: De spijkerharde superjood Viper Goldstein...
 

IMDB weet te melden dat het budget van deze productie een luttele $ 75.000 bedraagt. Voor dat geld is er bijzonder aardig werk geleverd. Over de creativiteit en het enthousiasme van de makers hoor je mij dan ook niet klagen. De film is buitensporig, godslasterend en politiek incorrect. Toch sprak het me inhoudelijk niet aan. Dit komt met name door de humor, waarom ik slechts een enkele keer moest lachen. Om het karakter Viper Goldstein bijvoorbeeld, een volledig over de top jood, gewapend met werp/Davids sterren. Niet dat de rest van de personages gewoontjes is, maar veel indruk maken de overige personages niet. Wél grappig: Cultfilmer Lloyd Kaufman draaft op als de paus. De film gaat echter te vaak de mist in met grappig bedoelde scènes. Een musicalnummertje van Jezus is zelfs ronduit vreselijk.

Nun of That is op zijn vermakelijkst wanneer er actie is. De effecten zo nep als de pest, waardoor het bloed jolig het scherm afdruipt. Verder is het allemaal niet veel soeps en konden de obligate lesbische toespelingen in het gaval van Nun of That niet opwinden. Mijn slotsom is dat de niet werkende humor zwaar de overhand heeft bij deze film, waardoor er bij mij meer sprake was van verveling dan van vertier. Desalniettemin is het een sympathieke film, maar per saldo koop je (als kijker) daarvoor weinig.