Juno

Wat doe je, als zestienjarig meisje, wanneer je op een doodsaaie zondagnamiddag helemaal alleen bent met je vriendje?

Juist.

Zul je natuurlijk zien dat het te laat is om alsnog voorbehoedsmiddelen te gaan kopen. En daarom zit je, als zestienjarige, helemaal alleen opgescheept met de gevolgen: Je bent in verwachting, maar eigenlijk ben je nog te jong voor seks (volgens volwassenen), je vriendje is te jong om vader te worden (vindt hij zelf), en je klasgenoten vinden je maar een ordinaire slet (hoewel ze zelf ook seks hebben).

Je zou er opstandig van worden.

Welnu, dat wordt Juno. Ze is ongelukkig en onzeker, maar verbergt haar verdriet en onzekerheid achter een grote mond. Abortus lijkt de beste oplossing, maar overal waar ze om professionele raad of hulp vraagt, blijkt het personeel totaal onverschillig of gewoonweg onbeschoft. In een tijdschrift ziet ze een advertentie van een jong echtpaar dat geen kinderen kan krijgen, en daarom doodgraag een baby zou adopteren. Juno neemt contact met ze op, wordt beste maatjes met de aanstaande adoptievader (hij speelt gitaar en houdt van horrorfilms, net als zij), en …

En dan loopt alles fout: die aanstaande adoptievader is een aardige kerel, maar verantwoordelijkheid nemen, ho maar. Hij wil tijd voor zichzelf, wil alsnog een popster worden, wil het liefst zo snel mogelijk van zijn truttige vrouw scheiden en hij wil onder geen voowaarde een baby in huis …

Maar als alles verloren lijkt, vindt Juno de juiste oplossing voor alle problemen: dit is immers een feelgood movie, het beste medicijn voor zuurpruimen. Wellicht graaft de film niet héél erg diep, maar in de VS werd hij toch het mikpunt van kritiek van zowel de pro-choice (pro-arbortus) als de pro-life (anti-arbortus) beweging, dus helemaal oppervlakkig kan hij nou ook weer niet zijn. De film kostte slechts zo’n 7 miljoen dollar, een schijntje tegenwoordig, en bracht alleen al in de VS zo’n 200 miljoen dollar in het laatje. Hij sleepte ook vier Oscarnominaties in de wacht, in de categorieën beste film, beste actrice, beste regie en beste scenario. Alleen de laatste nominatie werd verzilverd.

Vreemd eigenlijk dat Ellen Page niet werd bekroond voor haar rol als Juno, want ze draagt de hele film. Ze is niet de enige die in de film goed acteert. Olivia Thirlby (die haar hartsvriendin speelt) en Michael Cera (als haar vriendje) zetten ook goede teenagers neer. En ik heb Jennifer Garner, bekend van de TV-serie Alias en de actiefilm Daredevil, nooit zo goed zien acteren als hier. Ook een paar anderen profiteerden van het succes van de film, voornamelijk de vrouwelijke songwriter Kimya Dawson, die alle liedjes voor de soundtrack schreef, en de producent van zogenaamde ‘hamburger telefoons’, die  een enorme rage werden.

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- Annie Hall (humor / drama : 8.5)
- Crimes and Misdemeanors (humor / drama : 8)
- Verlengd Weekend (humor / drama : 7.5)
- De Laatste Dagen van Emma Blank (humor / drama : 7)
- Thelma & Louise (humor / drama : 7)

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie humor eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Hoe beoordeelt Boobytrap categorie drama eigenlijk? 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10