WO II. Henry Silva speelt Duke, een kerel die vier man weet te recruteren om gevanceerde radar apparatuur, dat in de handen van de nazi's is gevallen, te vernietigen. De filmtitel slaat op de overlevingskans die er is bij de missie. Samen met het plaatselijke verzet moet namelijk een schier onneembare bunker in Noorwegen worden geïnfiltreerd en - opgeblazen...
 

 

Niet slecht, deze oorlogsthriller van Maurzio Lucidi (o.a. It can be done, amigo). De film oogt wat mat in de beginfase, maar is in de tweede helft vrij spannend te noemen. De plot is er een over een groepje misfits die aan een onmogelijke opdracht beginnen. En dat is mijn grootste klacht. Een dergelijke synopsis kun je namelijk terugvinden in tal van (oorlogs)films. Schrijver Dario Argento was geen fan van het genre en maakt er zich hier dan ook een beetje met een Jantje van Leiden vanaf. Ook de karaktertekeningen zijn namelijk aan de povere kant. Nochtans steekt het verhaal redelijk in elkaar en betoont Lucidi zich een aardig regisseur. 
 

 

Een solide film dus, die redelijk realistisch aandoet, voor zover dat mogelijk is met een dergelijk verhaal. De oorlogstaferelen ogen rauw zoals het hoort. Ik zou de film echter eerder als thriller dan als actiefilm typeren. Spanning bevat de film zeer zeker, doch het standaard verhaal doet de film in dit licht geen goed. Het 'Wolfenstein' gevoel dat de film bij mij wist op te roepen tijdens de scènes in de bunker verdient daarentegen een compliment.

Hoewel acteur Henry Silva naar mijn smaak meer de uitstraling heeft van een slechterik, weet hij als hoofdrolspeler de kar aardig te trekken.