Het verhaal kan je bij Yahhhrmmmm lezen. Cross of Iron heeft zeker een paar goede punten, maar is op veel vlakken ook wel matig te noemen. Wat realisme betreft, ben ik tevreden! De grauwe loopgraven, de bunkers waar telkens stof naar beneden komt bij elke granaatinslag, de zandzakken en de uniformen zijn werkelijkheidsgetrouw gemaakt. Ook de karakters van de soldaten, of tenminste van een groot aantal ervan, zijn goed. Vooral van James Coburn (de moedige generaal die opkomt voor de gewone soldaat), Maximilian Schnell (upperclass egoïst die niets van oorlog afweet), Klaus Löwitsch (enorm vieze, maar grappige soldaat), Fred Stillkrauth (Schnurrbart, gemütliche Duitse snor!). Daarnaast heb ik mij vermaakt bij een aantal goede simpele gesprekjes zoals je die van soldaten kan verwachten.
Wat ik matigjes vond aan de film, zijn de meeste gevechtscenes: effecten zijn nou eenmaal wat gedateerd en niet erg spectaculair te noemen. Meestal blijft het bij wat heen en weer geschiet waarbij iemand neervalt. Alleen aan het eind komen een paar tanks om de hoek kijken. Ik denk dat het probleem is dat de soldaten zich uitsluitend in dat loopgraafje bevinden en wat aanvallen trotseren. Pas aan het eind trekken ze erop uit. Dit gezegd, vind ik het verhaal wel aardig gelukt en heeft de film als geheel wel wat rauws over zich heen! Dus zeker wel de moeite waard.
Rusland. De tweede wereldoorlog wordt verloren door de Duitsers. De Duitse troepen leiden nederlaag na nederlaag, met nog meer nederlagen in het vooruitzicht. Nodeloos om te zeggen dat ze zwaar gedemoraliseerd en gedesillusioneerd zijn.
Centrale figuur in Cross of Iron is korporaal (later sergeant) en peletonleider Steiner. Hij heeft een pesthekel aan de oorlog, gezag en politiek. Zijn werk voert hij daarentegen vakkundig uit. Zijn tegenpool vindt hij in kapitein Stransky, een militaire aristocraat uit Pruisen. Deze gast heeft zich vrijwillig laten overplaatsen naar Rusland om er een ijzeren kruis te verdienen. Van soldaatje spelen heeft Stransky echter weinig kaas gegeten. Ambities in die richting heeft hij ook niet. Wel tracht hij op allerlei achterbakse manieren het eremetaal in de wacht te slepen...
Cross of Iron is een vakkundige oorlogsfilm uit 1977. Dit houdt in echte explosies waarbij de rotzooi je om de oren vliegt. Ook gutst het bloed regelmatig in het rond, iets wat we van Peckinpah gewend zijn. Geinigste scène is als een Duitser een Russische chick oraal verkracht, waarop ze zijn snikkel afbijt, hehehe. Beetje vreemd dat ik deze film nooit eerder had gezien. Dit is absoluut een aanrader in het genre.
