Peter Parkers leventje is niet meer zo geweldig als dat het was in zijn hoogtij Spider-Man dagen. Zijn studie gaat minder en ook op liefdesgebied loopt alles niet meer zo lekker. Zijn grote liefde Mary Jane is met een andere vent aan het daten, omdat Peter niet genoeg voor zijn meisje doet. Als Peter op een dag aanwezig is bij de presentatie van een nieuwe energie-opwekker, gaat de demonstratie hiervan gigantisch mis. Wetenschapper Dr. Otto Octavius probeert een speciaal metaal om te zetten in een soort eeuwige mini-zon. De generator blijkt echter een gigantische magneet te worden en deze ontploft, waardoor de robotarmen van de scientist hem hun wil kunnen opleggen. Dit resulteert erin dat de scientist een nieuwe generator wil maken, waarmee hij New York kan vernietigen. De verwachting is natuurlijk dat Peter zijn Spider-Man pakje aantrekt en de evil Doc Ock, zoals die nu heet, gaat verslaan. Maar nee hoor, Peter hangt zijn pakje aan de wilgen en gaat een beetje lopen booben. Pas als zijn vriendinnetje gevangen wordt genomen door Doc Ock gaat hij achter hem aan en wint hij natuurlijk het eindgevecht en zijn liefje terug.

De eerste Spider-Man (2002) vond ik redelijk cool. Er zat een soort combinatie in van speelfilm en actie. Spider-Man was niet alleen een actieheld, maar ook een normaal persoon, Peter Parker. Dit concept hebben ze in deel twee ook weer gebruikt, maar naar mijn idee iets te veel. Hierdoor zit je soms echt te wachten tot er weer iets spannends gaat gebeuren, in plaats van al dat gejank van die Peter. Je verwacht toch naar een superhelden actie-film te zitten kijken en niet naar een of andere halve dramafilm. Dit gedoe vond ik echt heel erg vervelend en saai. Hiernaast is het ook jammer is dat de special-effects verre van geweldig zijn. Het is allemaal zo duidelijk op de computer gemaakt dat de film enorm nep aandoet. Al met al vind ik dit dan ook een behoorlijk teleurstellende vervolgfilm. In 2007 is er wederom een vervolg gekomen, genaamd Spider-Man 3.