54 vertelt het verhaal van de roemruchte discotheek met dezelfde naam, maar vooral van het mannelijke domme blondje Shane. Deze gast woont in New Jersey en is het uitgaan daar wel zat. Hij droomt ervan naar New York te gaan, hoewel dat maar een kwartiertje rijden is met de auto. Op een gegeven moment onderneemt hij de gewaagde stap: Hij gaat uit in de naburige metropool en wel in de hyperpopulaire, ultracoole discotheek Studio 54, waar alle hippe mensen, flikkers en VIP´s komen. Zijn slome vrienden mogen er niet in, maar de knappe Shane wel, als hij zijn shirt tenminste uittrekt. Het meesterbrein achter de discotheek is Steve Rubell, een enorme nicht met een neusje voor geld en drugs. Hij biedt Shane een baantje aan als barkeeper en Shane heeft de tijd van zijn leven. Hij maakt nieuwe, veel coolere vrienden, neukt allerlei chicks pakt er wat verslavingen bij en kletst met bekende figuren. Ook heeft hij nu toegang tot een of andere soap-ster, waarop hij al jaren geilt. Helaas duurt de pret niet al te lang, want eigenaar Rubell heeft er fiscaal een potje van gemaakt en verdwijnt achter de tralies... 54 is een mengsel van andere rotzooi als Showgirls en Cocktail . De hoofdpersoon is op zijn zachtst gezegd irritant dom. Om de gruwelijke disco-soundtrack te kunnen waarderen was ik bij lange na niet dronken genoeg. Is er dan niks positiefs te melden? Jawel, de acteerprestatie van Mike Myers als Steve Rubell was er een om in te lijsten. Eigenlijk schandalig, maar 54 is niet heel veel beter dan de gelijknamige Belgische porno-variant.
