Wetenschappers hebben een apparaat gebouwd waarmee mensen in de zogenaamde kwantumwereld kunnen worden gebracht. Anders gezegd, mensen kunnen nog kleiner worden gemaakt dan atomen en moleculen. In Ant-Man and the Wasp zit de moeder van Hope gevangen in deze wereld. Samen met haar vader en met Ant-Man bedenkt ze een plan om haar te bevrijden. Er zijn echter meer mensen geïnteresseerd in deze technologie, zoals een gehaaide zakenman en een superheldin die de kwantumtechniek nodig heeft omdat ze anders dood zal gaan.

Vervolg op Ant-Man uit 2015, hoewel beide verhalen niet met elkaar verbonden zijn. Over die film kon ik niet veel positiefs melden, dus dat beloofde weinig goeds voor deeltje twee. Gelukkig gaat die vlieger hier niet op en krijgen we een betere film voorgeschoteld, waar overigens nog steeds het nodige op aan te merken valt. Zo heb ik me danig lopen ergeren aan het gebrek aan actie, het vele semi-wetenschappelijke gelul over kwantumtechniek en de vele zoetsappige verhaallijntjes die perfect bij elkaar komen.

Aan de positieve kant wil ik vooral de verbeterde humor niet onvermeld laten. Deze komt vooral op conto van een aantal bijfiguren die welhaast exclusief gecast zijn voor hun komische noten. Ook heb ik me zeer vermaakt met de setting in San Francisco, waarbij deze prent als een ode aan deze fantastische stad kan worden gezien. De achtervolging door het centrum en toeristische gebied van de stad biedt veel actie en duurt lekker lang zonder te vervelen. Daardoor eindigt Ant-Man and the Wasp op een positieve noot.