Het `ietwat bizar` van Yahhrrrrm zou ik willen wijzigen in `heel erg bizar`. Deze film zou ik een beetje willen vergelijken met werk van David Lynch: Het gaat tegelijkertijd over veel dingen maar tegelijkertijd ook nergens over. Maar telkens op een boeiende manier! Deze film heeft echter niet de aparte manier van verfilming, dat Lynch werk zo intrigerend maakt. Toch is het zeker niet slecht in elkaar gezet. Als je een avond in de mood bent voor iets vaags, is deze film meer dan geschikt. Het is eveneens een film die bij je zal blijven. Misschien in slechte zin, maar dit is sowieso een teken van originaliteit.
De twee broers (eeneiige tweeling) Elliot en Beverly Mantle zijn succesvolle gynaecologen die samen een vruchtbaarheidskliniek runnen. Op bijna incestueuze wijze delen ze alles met elkaar. Zo ook de labiele, onvruchtbare actrice Claire Niveau, met wie ze een driehoeks-verhouding beginnen. De dikwijls gedrogeerde Claire denkt aanvankelijk perverse seks te hebben met een schizofreen persoon. Als haar ter ore komt dat ze het met twee broers doet, loopt de relatie half stuk. De zachtmoedige Beverly continueert de verhouding. Net als Claire begint hij flink wat pillen naar binnen te werken. Beverly verandert helemaal in een wrak als hij denkt dat Claire vreemdgaat. Zijn werk kan hij niet meer uitvoeren, omdat hij Claire (die drie baarmoeders heeft) ziekelijk idealiseert. Alle andere patiënten ziet hij nu als mutanten. Het feit dat Beverly naar de klote is, gaat ook Elliot niet in de koude kleren zitten. Krampachtig probeert Elliot hun levens weer te synchroniseren...
De karakters worden goed uitgediept, wat hier redelijk interessant is. Vooral daar Jeremy Irons fantastisch acteert als de Mantle tweeling en de persoonlijke touch van Cronenberg ervoor zorgt dat je geboeid blijft kijken naar deze ietwat bizarre vertelling.
