Tijdens de rellen die de banlieues van Parijs in 2005 volledig in hun greep hadden begaat een groepje kruimelcriminelen een misdaad. Na hun actie besluiten ze de stad te verlaten en naar Nederland te rijden. Ze hebben een overnachting gepland in de desolate plattelandsgebieden van Noord-Frankrijk. Het hotel waar ze terecht komen blijkt echter in bezit te zijn van een oude nazi-commandant en zijn incestueuze nazaten. Hij heeft tot doel de vriendengroep op zo bloederig mogelijke wijze om het leven te brengen, waarbij hij slechts een van hen in leven wil houden om een arisch kind op de wereld te kunnen zetten. Uiteraard heeft geen van de crimineeltjes hier zin en gaan ze de strijd aan met de Franse rednecks.
 

Franse horror is de laatste jaren van een snoeihard niveau. Meest extreme daarin is het wanstaltige Martyrs, maar er zijn ook meer geslaagde producties zoals Á l'intérieur. Frontière(s) is de meest Amerikaanse Franse horrorfilm die ik tot nog toe heb gezien. Dat is wat mij betreft ook meteen het sterke en het zwakke punt aan deze film.

De uitvoering is van kwalitatief hoog niveau: mooie en realistische effecten, goede spanningsopbouw, flink veel gore en een hoop actie. In die zin kan Frontière(s) zich dus prima meten met zijn Amerikaanse evenknieën. Enige minpunt op dat gebied is het acteerwerk van papa-nazi, dat werkelijk te slecht voor woorden is.

Anderzijds heeft men iets te veel naar Amerikaanse voorbeelden gekeken, waardoor er van een origineel script geen sprake is. Als vergelijkingsmateriaal dienen vooral de originele The Texas Chainsaw Massacre en het even bloederige The Hills Have Eyes. Het ontberen van een eigen smoel breekt Frontière(s) uiteindelijk op, omdat het gevoel ontstaat naar scènes van dertien in een dozijn te kijken.