De Amerikaanse Suzy Bannion is naar Italië gekomen om les te volgen op een prestigieuze dansschool. Al op haar eerste dag wordt ze geconfronteerd met vreemde gebeurtenissen: een meisje rent bijna huilend de school uit en wordt de volgende dag bruut vermoord aangetroffen. Dit is niet de enige moord waar de leerlingen door worden opgeschrikt. Bovendien gedragen de leraressen zich op een zeer vreemde en regenteske manier. Suzy heeft genoeg van alle geheimzinnigheid en besluit op onderzoek te gaan in de onderkomens van de schoolleiding. Daar ontdekt ze dat de dansschool niet wordt geleid door normale danseressen, maar door een cult van heksen met kwaadaardige plannen.
 

Suspiria van regisseur Dario Argento, die vooral bekend is als schrijver van Once Upon a Time in the West, staat bekend als een klassieker in het horrorgenre. Deze status vind ik begrijpelijk, omdat de film een aantal unieke elementen herbergt. Wat met name opvalt is het bijzondere camerawerk, gecombineerd met unieke kleurenpaletten in de decors. Zo is de eerste moord prachtig gefilmd in een gebouw met glas-in-lood ramen en gekleurde mozaïeken op de vloer. Daarnaast worden deze beelden veelal gedragen door intrigerende en goed passende muziek. Ik zou bijna willen zeggen dat zien en horen geloven is, en daarom is dit een film die de horrorfan een keer gezien moet hebben.
 

Maar goed, zoals je kunt zien is mijn beoordeling van Suspiria toch aan de lage kant. Ondanks genoemde positieve punten vind ik deze film eigenlijk slechts een slap excuus voor een horrorprent. Er gebeurt namelijk vrijwel niets dat je op het puntje van je stoel doet zitten. De spaarzame bloederige momenten zijn bovendien overduidelijk met de ketchupfles in de hand opgenomen. De heksen in de dansschool, die als hoogtepunten van deze film zouden moeten dienen, zijn slechts slappe aftreksels van de myhthologische wezens die ze in allerlei andere verhalen en films zijn. Ten slotte draagt het belabberde acteerwerk weinig bij aan enig gevoel van sympathie richting de hoofdrolspeelster.
 

 

Goed, u had het al begrepen, ondergetekende is geen groot fan van Suspiria. Desondanks ben ik blij deze horrorprent een keer gezien te hebben. Wil je je namelijk een goed beeld vormen van wat er allemaal mogelijk is binnen dit beperkte genre, dan is Suspiria een goed voorbeeld van hoe het anders kan. Ik zou willen dat hedendaagse horrorregisseurs zich eens wat vaker zouden laten inspireren door dit elegante Italiaanse voorbeeld.