Een groep uiteenlopende militaire figuren wordt bijeengeraapt voor een missie in de tweede wereldoorlog. Het zooitje krijgt eerst een zware training alvorens te vernemen wat ze moeten gaan doen. Een militair vliegveld van de Nazi's moet worden opgeblazen. De missie is uiterst riskant en de groep staat er feitelijk alleen voor. Al snel wordt duidelijk dat niet iedereen het zal kunnen navertellen...

Bescheiden Spaans/Italiaanse oorlogsproductie die een routineus pad bewandelt, doch desondanks nergens vervelend is. Zoals vaak het geval bij oorlogsfilms, wordt voor de plot leentjebuur gespeeld bij de klassieker The Dirty Dozen, dat een jaar eerder werd gedraaid. Hier houden de gelijkenissen echter op. Suicide Commandos heeft slechts een fractie van het budget van de voornaamste inspiratiebron en moet het derhalve doen met mindere settings, goedkope effecten en een rolbezetting met minder klinkende namen. Wat dat laatste betreft is het goed dat ik me enigszins heb bekwaamd in de Italiaanse genrefilm, waardoor een aantal gezichten me alsnog bekend voorkwam. Zo  nemen onder meer karakter acteurs Luis Dávila en Frank Braña bijrollen voor hun rekening, terwijl de Amerikaanse cultacteur Aldo Ray de hoofdrol speelt. De effects zijn vooral opvallend slecht wanneer een aantal vliegtuigen van de Nazi's in de hens wordt gezet. Overduidelijk zijn het namelijk modelvliegtuigjes die aan het smeulen zijn. Maar ach, dat heeft dan ook wel weer zijn charme.

Suicide Commandos is een van de vele Europese genrefilms uit de jaren '60 die waarschijnlijk de vergetelheid wacht, tenzij een dvd distributeur er heil inziet om er geld in te steken. Ik had het fortuin een Duitse vhs (label: UFA) van de prent, onder de titel Kommandounternehmen Burning Eagle, op de kop te tikken. De Duitse nasynchronisatie is niet eens zo heel slecht deze keer en het beeld is enigszins letterboxed, waarbij er niet veel beeldinformatie mist.