Een stervende oude man wordt opgenomen in het ziekenhuis. Hij weet dat hij over korte tijd zal sterven, dus hij maakt zich op voor het onontkombare. Iets wat erg moeilijk gaat aangezien hij bang is voor wat komen zal. Hij reflecteert veel over zijn eigen leven wat in zijn ogen een mislukking is aangezien hij niets bereikt heeft, behalve geschiedenisleraar zijn. Maar daar denken anderen anders over. Al zijn vrienden en familie komen langs. Met sommigen hiervan boterde het al nooit, maar zo`n situatie is natuurlijk het moment van vergeving. Maar daar gaat de film niet echt over. Het gaat over de mensen waarmee het wel boterde: De echte vrienden uit zijn leven waarmee hij op zijn sterfbed alsnog vrolijk kan lachen. Zijn zoon zorgt zeer goed voor hem en haalt via een junkie zelfs drugs zodat de vader pijnloos van zijn laatste dagen kan genieten. De zoon heeft een hart van goud, maar is wel vrij introvert en erg `zakenmanachtig`. Met zaken regelen probeert hij te uiten hoeveel hij van zijn vader houdt. Hij koopt zelfs leerlingen van de vader om zodat zij hem een bezoekje brengen waardoor de vader zich gewaardeerd voelt. Aan het eind regelt hij ook een buitenhuisje waar ze nog een paar dagen van elkaar kunnen genieten alvorens de vader een overdosis neemt.
Deze film heeft als hoofdthema vriendschap en hoe enorm belangrijk dat in het leven is. Sommige vrienden zijn ex-en van de oude man. Ze hebben open en grappige gesprekken over sex en andere intieme onderwerpen: niets doet er nu meer toe. Ik vind het mooi hoe gewone mensen worden geportreteerd en stuk voor stuk boeiende personages neerzetten. Je kan je hierdoor goed inleven hoe het leven van de man moet zijn geweest. Het levert een hele mooie diepgaande film op, die echter ook luchtige en grappige momenten heeft door de gesprekken die ze voeren.
