Tre Uomini e una Gamba heeft zo zijn charme, maar waarom is moeilijk uit te leggen. Gezien het enorme succes van de film -box office $30 miljoen- hebben Italianen een nogal afwijkend gevoel voor humor. Humor die naar mijn mening hier en daar te pruimen is, maar waarvan ik me ook dikwijls afvroeg wat nu de grap is. Er zal wel een hoop verloren zijn gegaan in de vertaling, want me bescheuren deed ik eigenlijk alleen tijdens de geweldige openingsscène, een sketch met drie gangsters die een ober neerknallen omdat ze geen geld hebben voor een fooi, dit ook doen met een gast die hun auto dreigt te jatten en vervolgens elkaar lopen te beschieten, waarna ze aan het werk gaan en John F. Kennedy vermoorden. Sketches zitten er wel meer in, geen overbodige luxe bij een film waarin nauwelijks een verhaallijn te bespeuren valt. Zo zien we onder meer een gortdroge satire op neo-realisme en een merkwaardige parodie op Dracula. Deze intermezzo´s houden geen enkel verband met de plot waarin drie sukkels een duur kunstwerk van Milaan naar Sicilië moeten vervoeren. Onderweg beleven de heren natuurlijk ook nog het een en ander, met een obligatoir romantisch sub-plot dat enkel dient ter opvulling. Het is weer eens wat anders, deze film. Wat dat betreft en qua vermaak niet onaardig om te zien, maar een groot fan van Italiaanse humor zal ik vermoedelijk niet worden als Tre Uomini e una Gamba hierin een ijkpunt is.
