One Eyed King is een typisch niemendalletje in het misdaad-genre. Vooraf hoopte ik op een magere voldoende, maar dat bleek een premature, te hooggespannen verwachting.
De film heeft zeer weinig te bieden, tenzij je van voorspelbare dramatische ontwikkelingen houdt. Een maatschappelijk drama zou ik de film dan ook willen noemen, in plaats van een misdaadfilm. Voor gangstertaferelen en geweld hoef je de film namelijk niet op te zetten; deze elementen zijn slechts mondjesmaat vertegenwoordigd.
Wat overblijft is een simplistische film over vijf vrienden die voor galg en rad opgroeien, een plot die geen noviteit te noemen is en in deze rolprent niets nieuws oplevert. In de groezelige buurt Hell´s Kitchen in New York waar een machtige gangster de scepter zwaait proberen ze te overleven. Een pad waarbij verleidingen als misdaad, drugs, geweld en verraad moeilijk zijn te weerstaan. Veel meer wens ik niet over de lineaire verhaallijn te melden, daar deze simpelweg niet weet te boeien.
Met een dergelijk script was de boot die One Eyed King heet al in de fase pre-productie gezonken. Verwonderlijk is het dan ook dat dat de aardige cast toch aan boord van dit wankele vehikel stapte.
