In het welbekende Romeo and Juliet van William Shakespeare zijn het de rivaliserende families Capulet en Montague die elkaar het leven zuur maken. Dat dramatische werk sprak, gezien het absurde aantal remakes, erg tot de verbeelding. Ook de dikwijls controversiële regisseur Abel Ferrara achtte het nodig met zijn versie op de proppen te komen. In 1987 zag zijn China Girl het licht.
Zelden vinden Ferrara´s films plaats buiten New York. China Girl vormt hierop geen uitzondering. In de Big Apple is Chinatown flink aan het uitdijen, waardoor het eens zo omvangrijke Italiaanse territorium aardig aan het slinken is. Dit zorgt voor de nodige spanningen tussen de twee etnische groeperingen. Hun respectievelijke bendes schuwen grof geweld niet, terwijl hun beider hoge ooms gezellig met elkaar rond de tafel zitten te bekokstoven hoe ze meer geld kunnen slaan uit de ontstane verdeeldheid. Te midden van die bende-taferelen bloeit er een romance op tussen een jonge Italiaan en een Chinees meisje. Door hun verschillende afkomst en de verstoorde verstandhouding tussen de Italianen en de Chinezen, is de relatie gedoemd te mislukken...
Het romantische gedoe wordt zeker niet slijmerig gebracht, maar is nu eenmaal aanwezig. Daar ben ik op zich niet zo kapot van. Gelukkig is er wat betreft China Girl meer sprake van een bende-film, dan van een romantisch drama, hetgeen een pluspunt is. Dit geldt uiteraard allerminst voor de extreme voorspelbaarheid die de film aan de dag legt, maar wat wil je anders als je zo nodig Shakespeare moet herkauwen? Gelukkig valt er voor de geweldfans het een en ander te genieten en is de film voorbij voor je er erg in hebt.
