Andrew Neimann is een ambitieuze drumstudent aan het conservatium van Shaffer. Op een dag wordt hij 'ontdekt' door docent Fletcher, dirigent van het beste jazz ensemble van de opleiding. Daadwerkelijk worden toegelaten tot zijn band blijkt echter geen sinecure. Fletcher vraagt namelijk het uiterste van al zijn studenten en jaagt hen in veel gevallen zelfs over de spreekwoordelijke rand. Ook Andrew dreigt slachtoffer te worden van de snoeiharde aanpak van zijn leraar. Hij heeft dan ook grote twijfels of hij wel goed genoeg is voor deze opleiding.

De titel Whiplash slaat in dit geval niet op de nekaandoening die je kunt oplopen na een (auto)ongeluk, maar op de titel van een van de tracks die hoofdrolspeler Andres moet oefenen. Dit nummer en de compositie Caravan zul je gedurende deze film meerdere keren voorbij horen komen. Jazzmuziek dus, dat is waar deze film omheen opgebouwd is. Niet mijn favoriete muziekgenre, maar na een tijdje zat ik er wel lekker in. Op de momenten dat Andrew helemaal losgaat op zijn drumkit klinken zijn beats soms bijna als snoeiharde metal. Lekker!

Nog lekkerder is echter het acteerwerk van J.K. Simmons die de maniakale leraar Fletcher met honderd procent overtuiging en geloofwaardigheid neerzet. Zeer terecht beloond met een Oscar voor de beste bijrol, naast een tweetal andere van deze beeldjes. Ook Miles Teller speelt overigens een alleraardigste hoofdrol, maar moet het toch afleggen tegen zijn oudere medespeler.

Geen commentaar dan bij deze prent? Nou, eigenlijk niet echt, behalve dan dat dit niet helemaal mijn cup of tea is. Ook ben ik van mening dat het doordraaien van Andrew nog wel verder had mogen gaan dan nu gebeurd. Ook een klein beetje horror toevoegen had het geheel wellicht nog wat excentrieker gemaakt. Commentaar als "zo gaat het er echt niet aan toe in de jazzwereld", die veel op het web te lezen zijn, vind ik overigens grote bullshit. Film is fictie en voor Whiplash geldt dat het aangename fictie is.

Besproken versie