Quella Dannata Pattuglia (The Battle of the Damned)
Deze Italiaanse oorlogsfilm is gemaakt volgens het bekende stramien: een kleine groep specialisten wordt geselecteerd voor een speciale missie achter de vijandelijke linies. Het doel is het opblazen van de Duitse brandstofdepots in Noord-Afrika. De groep staat onder leiding van een ervaren commando, Kapitein Bruce Clay, die zijn sporen heeft verdiend bij eerdere operaties. Een van de leden van de huidige groep heeft eerder onder Clay gediend en weet dat de kapitein over lijken gaat, ook over de lijken van zijn eigen mensen: de kapitein en hijzelf waren de enige overlevenden, alle anderen werden de dood ingejaagd.
Er is dus niets nieuw onder de Noord-Afrikaanse zon, maar deze film zit boven het gemiddelde dankzij een paar goede rollen en een ervaren regisseur die optimaal gebruik maakt van de mogelijkheden die hem werden geboden. De film was een coproductie met Egypte en dus ziet de woestijn er bij uitzondering eens uit als een woestijn, en niet als een dorre vlakte op Sicilië of Sardinië (waar dit soort producties doorgaans werd opgenomen). Ook spreken de Duitsers echt Duits, en niet het steenkolenengels dat gewoonlijk voor Duits moet doorgaan. De nadruk ligt meer op de onderlinge spanningen dan op grootschalige actie, maar de spaarzame actiescènes zijn spannend en spectaculair. Het explosieve slot is een zevenknaller.
De Amerikaanse acteur die voor de meedogenloze kapitein speelt, Dale Cummings, heeft niet de uitstraling van een Richard Harrison (die vaak in dit soort films opduikt), maar dat wordt goedgemaakt door de andere acteurs zoals Fabio Testi, Maurice Poli en (mijn favoriet) Luciano Catenacci. Dankzij de (goede) nasynchronisatie spreekt Giacomo Rossi-Stuart met een vet Brits accent. Kortom: een kleine, maar met zorg gemaakte oorlogsfilm. Voor de liefhebbers.
