Soldaat Charles Rane wordt in Amerika onthaald als een oorlogsheld nadat hij jaren als krijgsgevangene heeft vastgezeten in Viëtnam. Zijn privéleven staat na zoveel jaar echter op zijn kop; zijn vrouw heeft een nieuwe vriend en zijn zoontje lijkt deze omarmd te hebben als nieuwe vader. Sowieso valt de terugkeer naar een burgerleven Rane erg zwaar. Als op een avond een groep overvallers zijn vrouw en zoon vermoord, is er nog maar een doel in zijn leven: keiharde wraak.

Rolling Thunder wordt gezien als een klassieker met inmiddels een behoorlijke cultstatus. Quentin Tarantino heeft deze film zelfs bestempeld als zijn lievelingsfilms. Mijn eerste kennismaking vindt 35 jaar na release plaats. Dat maakt dat ik toch met een wat andere (lees: modernere) blik naar deze film kijk.

Mij valt dan een aantal zaken op: het tempo van Rolling Thunder ligt erg laag, het acteerwerk doet ouderwets aan, en echt memorabele scènes zijn zeldzaam. Anders gezegd, deze film heeft mijns inziens de tand des tijds niet doorstaan. Hoewel er zeker geen sprake is van slechte prestaties, zou Rolling Thunder als hij hedentendage verscheen, weinig indruk meer maken. Ik kan dan ook niet anders dan concluderen dat dit voor mij een behoorlijke tegenvaller is.