Ilker is een onhandelbaar jochie die, nadat zijn vader overleed, enkel grappen uihaalt om de aandacht van zijn moeder te trekken. Zo belt hij de brandweer met de melding dat zijn woning in brand staat en de politie dat er moordenaars in het gebouw zijn. Later pranked hij zijn moeder door te doen alsof hij in het ziekenhuis ligt. Ilker heeft de grootste lol, maar die vergaat wanneer hij een echte moord ziet en hij niet meer wordt geloofd...
 

De film vangt aan als een kinderfilm met Ilker Inanoglu, in de Engelse versie onder de guitige naam Dicky Dicky, als een soort Turkse Problem Child. De prent, ook treffend bekend als The Boy Who Knew Too Much, wordt echter Hitchcockiaans wanneer het irritante mannetje getuige is van een moord. Op beestachtige wijze brengt een samenzwerend stelletje een onfortuinlijke rijkaard om. Regisseur Guido Zurli verloochent hierbij zijn Italiaanse filmachtergrond niet en maakt er een scene van die niet zou misstaan in een giallo. Deze kill vormt een van de hoogtepunten van de film; prima gedaan.

Het ventje, Ilker Inanoglu, is uitstekend gecast als rotjochie. Wat hij doet is effectief en behoorlijk vermakelijk. Visueel aantrekkelijk is -MILF alert- Filiz Akin, die de appetijtelijke moeder speelt.
 

Voor een b-film die plottechnisch niet meer tentoon spreidt als een variant op de aloude fabel The Boy Who Cried Wolf, wordt er verrassend veel vermaak geboden. Door de personele bezetting, de sleazy inhoud (sexy dames en enkele grafisch in beeld gebrachte moorden) en het feit dat het tempo niet versloft wordt er de gehele speelduur voldoende vertier geboden.