Een verrotte gast loopt zichtbaar uitgedroogd door de woestijn. Hij weet nog net een dorpje te bereiken en ontmoet daar klaploper Jonathan Rich en zijn kornuiten die onmiddellijk interesse in de man hebben, omdat hij goud bij zich heeft. De bron hiervan blijkt een enorme goudklomp in de woestijn te zijn. Om deze veilig te stellen laat Rich een van zijn kornuiten achter, maar deze wil de boel flessen. Dit ontaardt in een shootout waarbij alle partijen het loodje leggen. Behalve de eerder genoemde verrotte gast. Die heeft nog steeds dorst. En dan begint het te regenen....
 
Hutspot western van debutanten Jansen en Kleinlugtenbelt. Eerstgenoemde kennen we nog van de korte film Shoot, Ringo, Shoot! Dit nieuwe werkje is qua kwaliteit en ambitie echter flink opgeschroefd. Met een gastrol voor ons aller Yahhrrrrm bovendien, die op deze site normaal gesproken de westerns voor zijn rekening neemt. Met een speelduur van 16 minuten is Water lekker makkelijk te kijken. Ook voor ondergetekende die geen expert van dit genre is.

Er vielen mij twee zaken primair op bij het kijken van Water. Dat is ten eerste de fantastische beeldkwaliteit en cinematografie. Het Wekeromse Zand blijkt een prima lokatie te zijn om een echte westernsfeer op te roepen. De cameravoering is strak en werkt sfeerverhogend. Ook de scènes in cowboydorp The Lodge in Gilze zien er geloofwaardig uit en bieden de perfecte achtergrond voor een western. Ook qua aankleding (prachtige kostuums) en muziek scoort deze film een dikke voldoende.

Ten tweede valt op dat deze film soort van nagesynchroniseerd is. In het Engels weliswaar, maar het valt desalniettemin wel op dat monden niet gelijk lopen met de stemacteurs. Ik snap waarom hiervoor is gekozen; de Amerikaanse accenten verhullen immers het steenkolen Engels van de echte acteurs. Het ligt er echter zo dik bovenop -de accenten zijn te sterk aangezet- dat ik het toch als een smet op de productie zie.

Nog een klein puntje van kritiek. De thematiek van Water is duidelijk: voor sommigen is water belangrijker dan goud. De allesverzengende hitte die je hierbij verwacht wordt echter niet krachtig genoeg op beeld overgebracht. We zien een keer een skelet in de woestijn liggen en een gier rondwandelen. De lucht is echter meer Nederlands dan woestijnachtig. Voor een vervolg is dit wat mij betreft een aandachtspunt. Immers, geloofwaardigheid van setting doen films goed. Niet voor niets koos Leone voor Zuid-Spanje om het Zuidwesten van de VS te imiteren.

Het is helder waar de kwaliteiten van de regisseurs zitten. Een sfeervolle film neerzetten is het probleem niet. Aandachtspunten voor de volgende keer zijn het script (mag wel wat inhoudelijker) en het stemgebruik (waarom geen Nederlandse western). Los daarvan is het echter prachtig om te zien dat er ook in ons kleine kikkerlandje aandacht wordt gegeven aan dit typisch Amerikaanse filmgenre. De liefde voor de western druipt dan ook op alle mogelijke manieren van Water af. En dat is een groot compliment.