Macchie solari is een film die mij reeds voordat ik het dvd´tje in de lade plaatste op het verkeerde been zette. De hoes, alsmede de internationale titel (Autopsy) doen namelijk een rechttoe rechtaan horrorfilm beloven, maar de film is toch vooral een giallo. Nochtans zijn er genoeg gruwelmomenten, welke ervoor zorgden dat de film pas in 2000 volledig onversneden verscheen. Dankuwel, Anchor Bay.

Het verhaal isook al tamelijk verwarrend. In het begin krijgen we een reeks zelfmoorden te zien, die onder invloed van zonvlokken (of zoiets) zijn gepleegd. Hierna komt de focus te liggen op een overwerkte patholoog anatome die niet zulke plezierige hallucinaties op haar werk heeft. Dan blijkt er ook nog een mysterieuze seriemoordenaar actief. Deze laat zijn moorden lijken alsof ze onderdeel zijn van de bizarre zelfmoordgolf. Een gebosedeerde priester die de boel onderzoekt maakt dit rariteitenkabinet compleet...

Alles wat je van een redelijke giallo mag verwachten -en meer-  heeft deze film in huis: Stijl, spanning, horrormomenten, seks en goede muziek (Ennio Morricone). De film is bovendien lekker vergezocht waardoor je er niet meteen achterkomt hoe de vork in de steel steekt. De prent weet de hele tijd te boeien, al valt er lang weinig speculaas van te maken. Maar dat is eigenlijk enkel 'part of the fun'. Al met al een bijzonder aardige cultfilm van de veelzijdige regisseur Armando Crispino (o.a. Commandos en John the Bastard).