In deze ‘speelfilm’ uit 1953 speelt Jacques Tati, de grootste Franse komiek aller tijden, voor het eerst zijn legendarische personage Monsieur Hulot. Hulot is een gewone man, een beetje ouderwets, met pijp, paraplu, hoedje en iets te korte lange broek. Hij zit vol goede bedoelingen, maar zijn tussenkomsten hebben meestal desastreuze gevolgen.
Het bekijken van een film van Tati vergt enige aanpassing. Hij gebruikt geen klassieke intrige en zoomt zelden in op de actie (of een gag). De handeling wordt gevangen in totaalbeelden, de grap kan verborgen zitten in de achtergrond, en omgevingsgeluiden zijn vaak belangrijker dan de (uiterst spaarzame) dialogen. Voor Tati is de menselijke stem in de eerste plaats geluid. Hoe iets wordt gezegd, is belangrijker dan wat er wordt gezegd.
Tati is waarschijnlijk de filmregisseur met de meest trouwe schare fans ter wereld. De schrijver Maarten ’t Hart heeft ooit gezegd: Ik heb slechts vijf films tot het einde gekeken, en die waren allemaal van Tati. Veel filmhistorici zien hem als de peetvader van de moderne cinema. Hij heeft een grote invloed uitgeoefend op Fédérico Fellini en de Franse Nouvelle Vague. Een regisseurals Sergio Leone leerde veel van hem over het gebruik van omgevingsgeluid. Rowan Atkinson baseerde het personage Mr. Bean grotendeels op Hulot.
Zoals de titel aan aangeeft, gaat Monsieur Hulot in deze film op vakantie. We ontmoeten diverse personages, zoals een luidruchtige groep scouts, deftige dames die ook op vakantie hun duurste kleding dragen, dikke personen in te kleine zwemkleding, een ouder echtpaar dat niet meer communiceert, en vooral Monsieur Hulot zelf, die in zijn oneindige goedheid alles in de war stuurt en uiteindelijk bijna het dorpje in de fik steekt als hij zich – op de vlucht voor twee honden – verschanst in een schuur propvol vuurwerk.
Les Vacances de Monsieur Hulot is een warme, luchtige komedie, maar onder de vriendelijke schijn gaat een venijnige kritiek schuil op de consumptiemaatschappij en de Franse bourgoisie. De film was zeer succesvol (ook in het buitenland) en is Tati’s populairste film bij het grote publiek. Ook de jazz-score (van Alain Romans) werd ook zeer beroemd. In verband met zijn perfectionisme, heeft Tati slechts vijf films voltooid (een zesde werd nooit afgemaakt). Les Vacances de Monsieur Hulot kwam in 1953 voor het eerst in de bioscoop, maar Tati bleef tot 1978 aan de film werken. Het personage Hulot keerde twee keer terug, in Mon Oncle (1959) en Play Time (1967)
