Max Renn is eigenaar van een slechtlopende televisiezender die vooral probeert te scoren met softerotische en semi-gewelddadige programma's. Op een dag krijgt hij via een vriend beelden te zien van het underground programma Videodrome, dat live martelingen laat zien. Hij wil alles op alles zetten om dit programma te verkrijgen voor zijn zender. Als hij via via dieper in de achtergronden van de show duikt, blijkt het programma hersentumoren te veroorzaken bij zijn kijkers. De makers van Videodrome willen hiermee gewelddadige elementen in de maatschappij uitroeien. Max wordt een vreemde speler in de bizarre wereld waarin hij hierdoor belandt. Doordat videobanden in zijn maag kunnen worden geïmplanteerd, kan hij als een robot worden aangestuurd. Onduidelijk is echter wie zijn mede- en tegenstanders zijn.
 

Dat dit een film van David Cronenberg is, is vanaf de eerste minuut duidelijk. Hoewel dat in veel gevallen een positieve kwalificatie is, gaat dit voor Videodrome wat mij betreft niet op. Van less is more heeft de regisseur namelijk nog nooit gehoord. Verwacht dan ook een over de top gecompliceerd verhaal, waarbij de grenzen tussen realiteit en illusie continu worden opgezocht. Ook de kenmerkende synergieën en tegenstellingen tussen menselijk lichaam en machinale mutaties spelen een grote rol in deze rolprent. Het zal vast aan mij liggen, maar ik kan niet zoveel met deze film. Het onnavolgbare verhaal stoort me enorm en in de film geraken is daardoor welhaast onmogelijk. Wat mij betreft verdient deze film niet de status die hij inmiddels in veel kringen verkregen heeft. Ik sluit echter niet uit dat een paar extra kijkbeurten meer sympathie bij me weten op te wekken. Of ik daar echter zin in heb....