Ooit was Solomon Kane een groot en gevreesd strijder, die de zeven wereldzeeëen overvoer, steeds op zoek naar nieuwe, exotische plaatsen om te veroveren. Tot hij op een dag oog in oog kwam te staan met de reaper van de duivel. Vanwege zijn vele slechte daden stond Satan in de hel te wachten op diens ziel. Solomon was echter geenszins voornemens om nu al uit het leven te stappen en weet op miraculeuze wijze aan de torn van de reaper te ontsnappen. Hij besloot daarna zijn wapens neer te leggen en een vroom leven te gaan leiden in het klooster in dienst van God.
 

Op een dag vertelt de abt van het klooster dat Solomon niet meer welkom is. Deze besluit hierop te gaan rondtrekken en ontmoet bij toeval een reizende familie die haar leven ook in dienst van de heer heeft gesteld. Tijdens een overval wordt de gehele familie vermoord en dochter Meredith ontvoerd. Solomon besluit haar te bevrijden, een daad die zijn ziel zou bevrijden. De bandieten blijken echter in dienst te zijn van Malachi, een tovernaar die voor de duivel werkt. Solomon loopt dan ook in een fuik die lijdt tot een confrontatie met Satan zelf.
 

Het karakter van Solomon Kane is bedacht door de Amerikaanse pulpschrijver Robert E. Howard in de jaren twintig van de vorige eeuw. Een groot aantal verhalen verscheen in het horror- en fantasy tijdschrijft Weird Tales. In de jaren zeventig en tachtig heeft Marvel Comics een aantal strips rondom het karakter gemaakt. Het is echter nauwelijks een stand alone comic geweest: Solomon Kane had vooral bijrollen in andere strips. In 2008 verscheen opnieuw een comic rondom Solomon Kane, deze keer uitgegeven door Dark Horse Comics. Dit was vanzelfsprekend ingegeven vanwege het uitkomen van de speelfilm in 2009.
 

Het begin van Solomon Kane is behoorlijk sterk. We zien de titelfiguur door een Ottomaanse tempel lopen, waar hij lastig wordt gevallen door demonen en ander gespuis. Achter een grote deur schuilt de reaper van de duivel. Deze opening kenmerkt zich door goede speciale effecten en flink wat actie. Ook het einde van Solomon Kane is niet verkeerd, vanwege dezelfde redenen. Het middenstuk van deze film is echter aan de saaie kant.
 

Door een chronisch gebrek aan boeiende gebeurtenissen en, een misschien nog belangrijker reden, een charisma-missende hoofdrolspeler (James Purefoy) is het grootste deel van deze film nogal gezapig. Nergens weet ze op die momenten het niveau 'gaap' of 'eerder gezien' te ontstijgen. En dan kunnen een goede begin- en eindscène het geheel ook niet meer redden. Alle goede bedoelingen ten spijt is dit een film die je direct na het kijken weer vergeten bent. Jammer, want ik heb het gevoel dat hier meer in had gezeten.