Denny Colt is een agent waarvan men vermoedt dat hij tijdens het werk om het leven is gekomen. Deze assumptie is incorrect: Colt heeft een alter ego aangenomen en vecht als The Sprit verder tegen alle tuig dat de stad herbergt. Een van zijn grootste vijanden is The Octopus, die op zoek is naar een elixer dat hem het eeuwige leven zal geven. Toevalligerwijs is de jeugdliefde van The Spirit, Sand Saref ook in de stad. Zij is echter niet in hem geïnteresseerd, maar enkel in een grote edelsteen die samen met het elixer is verstopt. Het lukt The Spirit niet om in zijn eentje The Octopus en zijn handlangers aan te pakken. Daarom krijgt hij hulp van zijn oude vrienden van de politie. The Octopus heeft echter ook meer trucjes achter handen.
 

The Spirit is een stripfiguur van DC Comics, die al in 1940 voor het eerst in de krant verscheen. Sindsdien zijn er vele uitgaves verschenen, maar het zou bijna zeventig jaar duren voor de eerste verfilming een feit was. De regie voor dit project is gedaan door Frank Miller, tevens regisseur van Sin City en schrijver van 300. Reden dat ik specifiek deze twee werken van Miller noem, is dat hierin tevens de grootste bottleneck van de verfilming van The Spirit ligt.
 

De stijl van The Spirit is namelijk erg vergelijkbaar met deze beide films. Niet dat er sprake is van een letterlijke kopie, maar het trucje dat eerder zeer verfrissend werkte, begint inmiddels zijn aantrekkingskracht te verliezen. Het is ook niet zo dat The Spirit er niet goed uitziet, of dat de effecten tegenvallen, het is een gevoel van déjà vu dat tijdens het kijken in je achterhoofd blijft rondspoken. 
 

Daarnaast is er nóg een probleem met de bijzondere stilistische weergave van deze superheldenfilm. Er is namelijk zeer duidelijk voor stijl boven inhoud gekozen. Het verhaal van The Spirit is behoorlijk zwak en weet weinig verrassingen te brengen. Het acteerwerk is bovendien erg zwak en dat is gezien de behoorlijk sterke cast toch erg jammer te noemen. The Spirit blijkt een lege huls te zijn, wat zowel voor de film als het karakter geldt. Door de critici is deze film neergesabeld, wat niet geheel onbegrijpelijk is. Desalniettemin valt er voor de liefhebber het nodige te beleven, indien je goed bent in het zoeken naar krenten in de pap. Of kan ik in dit geval beter spreken over krenten in de modder....