Aangezien ik geen zin heb om een beetje om de plotwending heen te recenseren, zal ik deze hier uit de doeken doen. Aanvankelijk lijkt de film te gaan over een vrouw wiens echtgenoot een moord heeft begaan. De vrouw wordt (seksueel) gechanteerd door een maniak met dit gegeven. Uiteindelijk blijkt de maniak echter voor de echtgenoot aan het werk te zijn. Deze wil zijn, vrij labiele, vrouw tot zelfmoord drijven. Gelukkig heeft de vrouw een pientere vriendin die op het einde de boel oplost...
Ik zet, ter escapisme, de laatste tijd graag een giallo op. De films hebben sfeer, leuke aankleding, cultacteurs en goede muziek. Op papier lijkt dit ook allemaal te gelden voor de onderhavige film. Morricone muziek in een giallo van Luciano Ercoli, waarin Nieves Navarro opdraaft; dat klinkt niet verkeerd. Helaas is de muziek van de maestro niet opmerkelijk te noemen en speelt Navarro slechts een bijrol. Op zich niet erg, ware het niet dat het verhaal te tenenkrommend voor woorden is. Een zuipende, pillen slikkende huisvrouw is het subject van een debiel plannetje van manlief. Het doet, qua plot, denken aan de woensdagavondfilms op RTL4. En daar ben ik niet zo kapot van. Nu zijn de looks van de film niet verkeerd en weet de cast nog enigszins te roeien met de riemen die ze hebben, maar het armetierige scenario zorgt ervoor dat ik me gedurende de hele film heb zitten ergeren. En je ergeren aan een film komt de beoordeling nu eenmaal niet ten goede. Mocht je daarentgen wat lankmoediger zijn dan ik, die kans is aanwezig, dan kun je de film gerust eens opzetten. Ik kom niet verder dan een drie, die vooral op het conto komt van actrice Nieves Navarro, bijkans het enige positieve aan deze afgezaagde Italo-productie.
