Nothing Is Private (Towelhead)Nothing is Private zou oorspronkelijk onder de naam Towelhead uitkomen, maar hiertegen ontstond verzet vanuit Islamtische groepen. Het woord Towelhead (hoofddoek) is in deze contreien namelijk geen compliment. Deze discussie is overigens redelijk stompzinnig te noemen, daar racisme eigenlijk niet het hoofdthema is van deze film. Aan het begin van Towelhead wordt de 13-jarige, half-Libanese Jasira naar haar Libanese vader in Texas gestuurd, nadat ze haar stiefvader haar schaamhaar heeft af laten scheren. Vader Rifat is een stuk strenger in de opvoeding dan Jasira’s moeder, maar hij houdt er hierbij een dubbele moraal op na. Zelf geniet hij namelijk van aantrekkelijke blanke dames en de geneugten die dit met zich meebrengt. Jasira daarentegen krijgt van haar vader niet de ruimte haar seksualiteit te ontplooien. Ze mag bijvoorbeeld geen korte rokjes dragen en niet omgaan met donkere jongens. Vader blijkt namelijk tevens een racist te zijn, terwijl hij er een hekel aan heeft dat redneck buurman Vuoso hem als Saddam-aanhanger ziet. Afijn, deze buurman heeft een oogje op Jasira, die toevalligerwijs oppast op zijn zoon. Tijdens een ontmoeting ontmaagd hij haar met zijn vingers, hetgeen zij helemaal geen probleem vindt. Wanneer hij en Jasira onder valse voorwendselen een keer flink van bil gaan, heeft ze echter meer moeite met zijn gedrag. Toch blijft ze verleidelijk naar de buurman kijken. De situatie wordt explosief als Jasira onderduikt bij de andere buren, nadat ze seks heeft gehad met de donkere Thomas. Rifat is hier namelijk niet van gediend en slaat zijn dochter een aantal maal. Als hij bij de buren verhaal komt halen waarom hij zijn dochter niet mag zien, klapt Jasira van woede uit de school. Ze vertelt over haar seksuele escapades met Vuoso. Logischerwijs had niemand dit zien aankomen. Regisseur Alan Ball heeft als co-producer meegewerkt aan American Beauty. Deze satire op de perfecte Amerikaanse samenleving in de suburbs heeft blijkbaar veel invloed op de beste man gehad. In Towelhead herhaalt hij het kunstje namelijk nog eens, met etniciteit als extra element. De suburb waar de film is gepositioneerd is redelijk dezelfde en ook het gebruik van de buurman als seksuele magneet hebben we eerder gezien. American Beauty slaagt er uitstekend in om de kijker een ongemakkelijk gevoel te geven. Zo was de scène waarin het buurmeisje seks heeft met Kevin Spacey destijds zeer spraakmakend en oncomfortabel. Het lukt Towelhead echter niet om ditzelfde gevoel over te brengen op de kijker, terwijl de potentie daarvoor er wel degelijk is. Daar komt nog bij dat het gedrag van veel van de acteurs erg ongeloofwaardig is. Met name vader Rifat is zeer slecht gecast en weet zijn dubbele moraal slecht op de kijker over te brengen, omdat hij continu contradicteert met eerder gedrag. Hij lijkt bovendien meer op Borat dan op een Libanees. Eigenlijk zijn er maar twee acteurs echt sterk te noemen. Ten eerste weet Aaron Eckhart zijn rol als sympathieke pedofiel met verve neer te zetten. Een geloofwaardige pedofiel spelen is alles behalve een gemakkelijke taak; het risico bestaat immers dat je een boeman wordt, alsof je de slechterik uit een horrorfilm bent. Eckharts karakter schaamt zich voor zijn eigen handelen, maar kan niet stoppen met het verlangen naar de jonge protagoniste, en handelt daar dus ook naar. Toch blijft hij een aardige persoonlijkheid en kun je hem de gebeurtenis op een bepaalde manier nauwelijks kwalijk nemen. De echte ster van de film is echter de onbekende Summer Bishil. Ten tijde van de opnames van Towelhead was zijn achttien jaar, maar zij zet de dertienjarige Jasira zeer overtuigend neer. Het typische pubergedrag van verzet tegen ouders en verlegenheid tegen andere volwassenen weet zij zeer treffend op het witte doek te brengen. Ook in haar rol als slachtoffer van seksueel misbruik komt zij geloofwaardig over. Vraag is overigens in hoeverre er van misbruik sprake is, omdat het niet bepaald lijkt of ze erg veel te lijden heeft onder de aanrandingen. Integendeel zelfs. Laatstgenoemde twijfel is een van de leukere elementen aan deze film, die te veel leunt op het succes van het al genoemde American Beauty. Naast goed acteerwerk van twee figuren (en gepruts van de andere acteurs) is er weinig wat deze film echt bijzonder maakt.
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobema: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||
     |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
