De hoofdpersoon in deze film is (dus) Bubby. Een standaardgast kun je hem niet noemen. Bubby is een beetje achterlijk en kan enkel woorden en gebaren die anderen reeds uitspraken en gesticuleerden, herkauwen. Hij woont al dertig jaar bij zijn moeder en is nog nooit buiten geweest. Zijn moeder heeft hem namelijk wijsgemaakt dat je doodgaat aan de buitenlucht. Hoewel Bubby niet al te snugger oogt, lijkt hij hier wel over na te denken. Dit uit zich onder meer in het feit dat hij zijn kat verstikt. Enfin, Bubby is zo'n beetje de bitch van zijn vadsige moeder en doet alles wat ze hem opdraagt. Moeder en zoon delen tevens het bed. Als pa na jaren weer eens komt aanwaaien, gaat het goed fout. Onbegrepen en waarschijnlijk uit jaloezie, slacht hij zijn beide ouders af. Hij komt tot de ontdekking dat de buitenlucht hem niet doodt en trekt de 'wijde wereld' in. Bubby beleeft de nodige avonturen. Zo wordt hij een succesvolle zanger bij een The Doors-achtige band en gaat hij met debielen werken. Die begrijpt Bubby namelijk heel goed. Op zijn werk wordt Bubby verliefd op een collega... Deze film is vrij bizar. Ik heb geen zin om uit te leggen waarom (vermoeiend), maar op zich kon Bad Boy Bubby vooral hierdoor op mijn sympathie rekenen. Hier komt bij dat de prent zeer verzorgd oogt en het acteerwerk, van met name hoofdrolspeler Nicholas Hope, innemend is. Het is echter niet allemaal rozengeur en wodka-lime wat deze Australische productie betreft. Qua concept doet de film denken aan Jeder für sich undGott gegen alle, dat ook een idiot savant als hoofdpersoon herbergt. Ook de traagheid van Werner Herzog's film huist aanvankelijk in Bad Boy Bubby'; weliswaar in veel beperktere mate, maar een achtbaanrit kun je het sowieso niet noemen. Veel actievoller wordt het na Bubby's 'buitentreden' overigens niet, maar in vergelijking met genoemd Duits "meesterwerk" zijn er tenminste ontwikkelingen te bespeuren. Deze zijn vrij bizar; wat wil je ook met zo'n hoofdpersoon. Het curieuze karakter van de film en de kwaliteit zorgen wat mij betreft voor de voldoende. Bad Boy Bubby is interessant en soms fascinerend. Ik ben dan ook blij dat ik hem gezien heb, maar zal me er niet een tweede keer aan wagen.
