James Dalton, een van de bekendste bouncers van het land, komt zijn kunsten vertonen in een of ander door Rednecks geterroriseerde tent. Hij lijkt een enorme wat en wordt verschrikkelijk onderschat door alles en iedereen in het miezerige barretje. Al snel zal echter blijken dat er achter dat mannetje een enorm stoere kerel schuilgaat die zijn hand niet omdraait voor een stel boerenpummels. De Oosterse vechttechnieken die hij etaleert zetten je aan het denken: Is Bruce Lee werkelijk de beste vechtsportacteur ooit? De plaatselijke band die in het barretje optreedt is al even fenomenaal te noemen. Wie kent Jeff Healy de blinde zanger/gitarist met hits zoals "Hideaway "en "How long can a man be strong?" niet? Nu even terugkomend op het verhaal. The Bouncer krijgt een liefje, komt in aanraking met de plaatselijke criminelen en komt flink in de problemen. Hij schakelt zelfs de hulp in van een goede vriend hetgeen lijdt tot diens dood. Hoe het verder afloopt moet je zelf maar bekijken, maar huiveren zul je!
Alhoewel eind jaren tachtig uitgebracht, is Road House een typische jaren tachtig film. Alleen de muziek van Jeff Healy staat al garant voor die heerlijke (?) sfeer. Alhoewel het geheel wel zo aandoet kan je met grote namen zoals Patrick Swayze en reeds genoemde Jeff Healy Road House niet scharen onder de B-films. Op de gruwelijke romantische momenten die we zo gewoon zijn van Patje na biedt deze rolprent echter wel voldoende vermaak. Iets dat tegenwoordige blockbusters toch maar zelden weten te bereiken. Verwacht alleen niet een diepere boodschap, serieus te nemen verhaallijnen, sterk uitgediepte types of conversaties op hoogstaand niveau.
