Walter Burns (Cary Grant) is de baas van een krant in New York. Door zijn drukke baan en het feit dat hij eigenlijk erg schofterig is, heeft zijn vrouw hem verlaten. Maar daarentegen is hij erg charmant en biedt zijn chaotische bestaan veel spanning en avonturen. Dit was aanvankelijk de reden dat zijn ex-vrouw Hildy (Rosalind Russell) voor hem viel, maar nu komt ze naar zijn kantoor om te zeggen dat zij gaat trouwen met een geördende man en haar carriëre als journaliste voorgoed vaarwel zal zeggen. Dit horende, doet Walter alsof hij heel erg blij is voor haar, maar achter haar rug om zet hij vanalles op gang om de vrouw te verleiden terug te keren naar het journalistenbestaan en om haar bruiloft de volgende dag te missen. De arme toekomstige man van Hildy blijkt een erg saaie gozer te zijn. Walter zorgt ervoor dat hij de gevangenis in wordt gestuurd en probeert vervolgens Hildy te verleiden met een zeer spannend misdaadverhaal wat erg dringend een verslaggever vergt.
Met deze film uit 1940 bewijst Howard Hawks dat een zeer sterke comedy neergezet kan worden met uitsluitend woorden. De film bevat een aantal heerlijke conversaties die perfect tot uiting worden gebracht dankzij erg sterk acteerwerk! Vooral Cary Grant steelt de show, maar Rosalind Russell mag er zeker ook wezen. De rest van de cast is ook goed. Dit soort 'intelligente' comedies mogen ze wat mij betreft vaker maken! Het is heden ten dage een bijna uitgestorven genre.
Lekkere komedie van Howard Hawks (o.a. El Dorado en To Have and Have Not). In tegenstelling tot veel collega´s uit de jaren ´40 bezit His Girl Friday peper, wat vooral tot uiting komt in de snelle, gevatte dialogen. Dit maakt het tempo van de film vrij rap en zorgt voor een overvloed aan komische noten. Wellicht kan His Girl Friday als een romantische komedie worden bezien, maar gelukkig niet van het walgelijke soort zoals ze tegenwoordig worden gemaakt. Afgezaagde romantiek komt er namelijk totaal niet in voor. Hoofdpersoon Walter Burns wil zijn liefje wel terug, maar zal daarvoor niet veranderen. Dat hoeft hij ook niet. Met enkele simpele trucjes weet hij Hildy haar toekomstige man snel te laten vergeten. Deze man kan op de nodige minachting (zeer vermakelijk) rekenen van Walter. Hij is in al zijn gewoonheid namelijk een enorme sukkel en simpelweg niet opgewassen tegen Walter´s fratsen, noch tegen een relatie met de eigengereide Hildy. Bovendien is Hildy een werkverslaafde journaliste, wat Walter´s plannetje helemaal makkelijk uitvoerbaar maakt. Deze plot speelt zich af in de context van een satire op journalisten, wat ook de nodige humor oplevert. Al met al draagt een uitmuntende Carey Grant wat mij betreft deze film, maar heeft het verfrissende scenario, gebaseerd op het toneelstuk The Front Page van Ben Hecht en Charles MacArthur, ook een flinke lepel in de pap.
