De vader van een of andere faggot is een grote gangster. De zoon is echter uit het oog verloren, maar dient wel zijn pa op te volgen als de grote baas. De nicht heeft hier helemaal geen trek in, maar een wannabe gangster, (geen bil-)maat van hem ziet de job wel zitten. Van het leiden van een misdaadorganisatie heeft hij echter totaal geen kaas gegeten. Bovendien moet hij de hele tijd doen alsof hij een flikker is...
Abominabele productie van Jackie Chan, die welgeteld twee seconden in beeld is. Het regiedebuut van Stephen Fung, Enter the Phoenix, is een totaal mislukte mix van humor, romantiek, drama en actie. Slechts een handvol flauwe homograppen mag wat mij betreft doorgaan voor vermaak, wat behoorlijk karig is voor een film die zichzelf afficheert als zijnde een komedie.
Van de actie hoef je het ook al niet te hebben. Die is slechts sporadisch aanwezig en dan nog slechter uitgevoerd dan in, pak hem beet, Baantjer.
Dan de acteerprestaties, werkelijk om te huilen. Vooral als er zogenaamd serieuze dramastukken neergezet dienen te worden, schiet de gruwelijk slechte cast ernstig te kort. Niet dat die tranentrekkende clichémomenten überhaupt te redden waren, maar dat terzijde.
Wat het meeste wist te irriteren aan deze film, is de onderhuids moraliserende boodschap waarin wordt gepleit voor de emancipatie van homo´s. Me dunkt dat bij een ieder met een beetje filmsmaak dit averechts zal werken. Mijn aversie tegen chocoprinsen is er na het zien van dit misbaksel in elk geval niet minder op geworden.
