Voor een samenvatting van het verhaal van
The Shawshank Redemption verwijs ik je naar de recensie van Boobers hieronder. Toch wil ik nog een paar kleine aanvullingen doen op zijn verhaal. Waar veel gevangenisfilms vooral gaan over de hel die het leven daar dagelijks is en verwoede ontsnappingspogingen van de gevangen, gooit deze film het over een andere boeg. Belangrijkste hierbij is de karakteruitdieping van de verschillende hoofdpersonen. Dit zorgt ervoor dat je als kijker emotioneel betrokken raakt bij de gebeurtenissen in de gevangenis.
Tim Robbins en
Morgan Freeman zetten wat dat betreft zeer overtuigende karakters neer. Het is knap dat je zo mee kunt leven met figuren, waarvan je weet dat het eigenlijk moordenaars of anderssoortige criminelen zijn. In deze film weten vrijwel alle gevangenen echter sympathie op te wekken. Dit geldt overduidelijk niet voor de directeur (Bob Gunton). Deze man speelt een klootzak, zoals maar weinigen dat kunnen. Opnieuw een zeer overtuigende rol, in een film die als geheel zeer overtuigend is. De beklemmende gevangenissfeer en de tijdsgeest worden voortreffelijke neergezet. In dat kader is het nog interessant om te vermelden dat
The Shawshank Redemption zich afspeelt in de jaren veertig, vijftig en zestig. Op de IMDB wordt deze film beoordeeld als de beste ooit. Dat is in mijn optiek lichtelijk overdreven, maar een feit is dat dit een zeer goede en memorabele film is.
