David is ogenschijnlijk een succesvolle clichégast: Hij heeft knaken, loopt immer in pak rond, werkt bij een bank en zit onder de plak bij zijn Christelijke vriendin met wie hij gaat trouwen. Zijn beste vriend Jack is ongeveer het tegenovergestelde, namelijk een onverantwoordelijke gast die zich voordoet als lijkschouwer om de dode lichamen te ontdoen van hun kostbaarheden. Het vergaarde geld verbrast hij vervolgens aan drank, gokken en hoeren.
Volgens Jack gaat het niet zo goed met zijn kameraad. In zijn optiek vergooit Dave zijn leven met zijn huisje, boompje, beestje-ambities. Hij is dan ook maar wat blij voor hem als hij verneemt dat David een enorme klotedag heeft: Dave verliest zijn baan, dankzij de gluiperige schoonzoon van de bankdirecteur en ook zijn verloofde die er achter kwam dat hij vreemdging met een collega. David zet het op een zuipen en koopt een pistool, waarmee hij zichzelf van kant lijkt te willen maken. Hij bedenkt zich echter en gaat op zijn laatste werkdag wraak nemen...
De synopsis die ik hier uiteenzet klinkt als een van een film die je niet hoeft te zien. Het matte begin van Employee of the Month versterkt dat vermoeden. Hoe de film uiteindelijk verloopt zet dat begin echter in een heel ander daglicht. De plotwendingen worden op het einde en tijdens de aftiteling opgestapeld als bierkratten bij een zuipfestijn, wat de film een van de meest onvoorspelbare maakt die ik ooit gezien heb. Hierdoor moet je deze zwarte komedie eigenlijk minimaal twee keer zien, om het begin van de film ook te kunnen waarderen. Daar ik op het moment van schrijven de film slechts een keer gezien heb, beoordeel ik hem wellicht dan ook te laag. Zet de film dus niet af voor de aftiteling, anders ontgaat je het een en ander.
