Zoals de meeste Gialli draait La dama Rossa om een reeks geheimzinnige moorden. De moordenaar is echter geen seksmaniak met zwarte handschoenen, maar een vrouw in een rode cape, die blijkbaar is opgestaan uit de dood. Met een setting in Centraal Europa, in en rondom een imposant kasteel, doet de film soms denken aan een productie van het Britse Hammer House of Horror.
Kitty en Evelyn Wildenbrück zijn tweelingzussen. Ze kunnen slecht met elkaar overweg en tijdens één van hun ruzies, valt Evelyn in het water en verdrinkt. Samen met haar oudere zus Franziska wist Kitty de sporen uit: het lijk wordt verborgen in de kelder van het familiekasteel en de omgeving wordt wijsgemaakt dat Evelyn naar Amerika is vertrokken. Jaren later begint een in het rood geklede vrouw de vriendenkring van Kitty te terroriseren: verschillende mensen worden op gruwelijke wijze vermoord. Kitty herinnert zich de verhalen van haar grootvader, die vertelde van een rode koningin die door haar zus, de zwarte koningin werd gedood maar opstond uit het graf om wraak te nemen ...
Hoewel minder bekend dan de andere Giallo die Miraglia draaide, La Notte che Evelyn usci della tomba, vinden veel kenners dit zijn beste bijdrage tot het genre. Omdat we in een Giallo zitten, weten we dat er een natuurlijke verklaring moet zijn voor de raadselachtige gebeurtenissen. Maar als Evelyn niet is teruggekeerd uit de dood, wie is dan de rode koningin, en waarom worden al die mensen vermoord? Het verhaal is tamelijk kronkelig en de oplossing klinkt nogal vergezocht, maar Miraglia weet de schokeffecten en verhaalwendingen aardig te doseren, zodat de spanning goed gehandhaafd blijft. Hij viel blijkbaar op blonde vrouwen: de voornaamste actrices zijn alle vier hoogblond en beeldschoon, ik had soms moeite om ze uit elkaar te houden ...
