The HorsemanThe Horseman begint met een erg vreemde scène. Een bestrijder van ongedierte klopt aan (met een koevoet) bij een woning op het Australische platteland. Nadat de bewoner de deur heeft geopend, gaat de bezoeker direct aan de slag (letterlijk). Alleen slacht hij niet het ongedierte af waar de bewoner last van heeft, maar de bewoner zelf.
De ongediertebestrijder heet Christian en heeft onlangs een dochter verloren. Uit een videoband die een onbekende hem heeft toegestuurd, blijkt echter dat haar dood waarschijnlijk geen ongeluk was. Op de band is te zien hoe ze, onder invloed van verdovende middelen, wordt gedwongen tot seksuele handelingen met vier verschillende mannen. Uit het politieonderzoek valt af te leiden dat ze kort na de opnamen moet zijn gestorven. Christian is nu op zoek naar de klootzakken die zijn dochter de dood hebben ingejaagd, en vast van plan ze één voor één af te slachten. The Horseman roept herinneringen op aan films als Hardcore en 8MM, die een wraakthema koppelen aan een setting binnen de porno-industrie. Ook zijn er overeenkomsten met producties als Death Wish en Get Carter, en ten slotte zijn er ook enkele raakvlakken met de Belgische thriller De Indringer. Net als de hoofdpersoon uit De Indringer, ontmoet Christian een meisje van dezelfde leeftijd als zijn dochter, met wie hij een sterke emotionele band opbouwt. Curieus genoeg lijkt de actrice die deze rol speelt enigszins op de Vlaamse actrice Maaike Neuville uit De Indringer. Wat The Horseman bijzonder (nou ja) maakt, is de ongebreidelde wraakdrift die erin wordt tentoon gespreid. De filmtitel verwijst vermoedelijk naar de ruiters van de Apocalyps uit de Openbaring van Johannes (de voornaam Christian wijst ook op Bijbelse motieven). Christian kent absoluut geen remmingen tijdens zijn wraakodyssee, de schuldigen worden op barbaarse wijze afgemaakt: benen worden gebroken, schedels verbrijzeld, geslachtsdelen opgeblazen (ik verzin dit niet). Ach ja, je bent ongediertebestrijder of je bent het niet.
Met uitzondering van het Franse Martyrs (dat mij volstrekt tegenstond) is dit wellicht de meest sadistische film die ooit werd gedraaid buiten Azië. Maar in tegenstelling tot Martyrs is The Horseman moeilijk te weerstaan. Je moet er even inkomen, maar als de vertelling je eenmaal te pakken heeft, zit je – haast letterlijk – aan je stoel genageld. De reden is dat regisseur/scenarist Steven Kastrissios - nota bene een debutant - de zaak goed in de hand houdt; weliswaar laat hij wat steekjes vallen (sommige scènes zijn dramatisch te zwaar aangezet, de logica hapert soms), maar hij weet een juiste balans te vinden tussen een suggestieve en expliciete weergave van de gruwelijkheden, en komt als scenarist gaandeweg met een paar simpele (maar uiterst effectieve) wendingen op de proppen. Met name de tweede helft van de film is daardoor razend spannend. The Horseman combineert een wraakverhaal à la Death Wish met het grafische geweld en de foltering uit recente reeksen als Saw of Hostel. Sommige man-tegen-man gevechten en folteringen maken de film tot een bedenkelijke vorm van vermaak, maar in zijn soort is hij verrassend goed. Aanbevolen (maar wees gewaarschuwd).
Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap: |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
 |
|
|
|
Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht |
