Dit is het tweede deel van de reboot van de Spider-Man trilogie. De kassa's zullen behoorlijk rinkelen, want deze volgde al binnen twee jaar na zijn voorganger. Heel wezenlijk veel is er dan ook niet veranderd ten opzichte van die film. We zien Peter Parker nog immer worstelen met zijn rol als held van de stad en als liefje van Gwen Stacy. Langzaamaan beginnen de inwoners van de stad echter een beetje genoeg te krijgen van spinnenmans. Dat gaat zelfs zo ver dat Peters oude vriend Harry Osborn het tegen hem op wil nemen met behulp van de gemuteerde electriciteitsheld Electro.

Een slechte film is deze Spider-Man niet te noemen. Alles zit namelijk in elkaar zoals het een moderne actiefilm betaamt: goede special effects, voldoende afwisseling tussen actie en lichte emoties, etc. Vooral grafisch is deze film zeer gelikt, hoewel de beelden van de door de stad vliegende Spidey mij nog steeds niet weten te overtuigen.

Maar mijn god, wat een inspiratieloze aangelegenheid is dit. Het script is vanaf de opening tot het slot vooraf uit te tekenen. Zelfs weinig geoefende filmkijkers zullen door deze film niet verrast worden. En dat is toch wel waar de schoen hem wringt, want dit is de vijfde Spider-Man op rij die vrijwel inwisselbaar is. Hoewel een volgend deel ongetwijfeld weer een commercieel succes zal worden, kun je nu al voorspellen hoe die in elkaar gaat steken.

Ik zou het dan ook waarderen als deze reeks eens een heel andere kant in zou steken, zoals men bij Batman bijvoorbeeld ook heeft gedaan. Ik verwacht echter niet dat men dit zal gaan doen, omdat Spidey natuurlijk een über-Amerikaans icoon van goedheid vs. de slechterikken is. Jammer, want dit Marvel-karakter verdient inmiddels eindelijk eens een echt goede film in plaats van deze voorgekauwde scripts.