Lucy is een uitwisselingsstudente in Taiwan. Haar kersverse vriendje blijkt een klootzak, wanneer hij haar als drugskoerier laat optreden. De gloednieuwe synthetische drugs komen echter per ongeluk in haar lichaam terecht, waarna haar hersens overuren beginnen te draaien. Lucy moet hierdoor bang zijn voor haar leven, want als alle drugs vrijkomt zal ze het niet overleven. Terwijl ze alles op alles zet om de drugs uit haar lichaam te krijgen, neemt ze ook nog wraak op degenen die haar dit hebben aangedaan.

Wat is het toch met Scarlett Johansson? Ze lijkt de laatste tijd alleen nog maar voor belabberde arthouse producties te kiezen, met recent Under the Skin als ultiem dieptepunt. Ook dit Lucy is niet veel soeps. En dat nog wel met de heer Luc Besson op de regiestoel, waarvan we toch wel mogen stellen dat het niet de minste is. Maar ja, als deze ervoor kiest om allerlei pretentieus geneuzel toe te voegen, gaat het zelfs bij de besten fout.

Lucy begint helemaal niet onaardig, namelijk als een redelijk harde drugsthriller, met een coole Aziatische opponent en een westerling (Johansson) die in de diepe shit zit. Tussendoor zien we echter regelmatig beelden die niets met de film van doen hebben, zoals natuuropnames van dieren of een soort van primaat uit het stenen tijdperk. Tegen het einde ontspoort het helemaal, als het brein van Lucy zich openbaart als een soort goddelijkheid. Semi-filosofische bullshit, op slechte wijze uitgewerkt. Als je zo graag een booschap wil brengen met je film, breng die dan ook, maar blijf niet hangen in pretenties.