Masao is een klein joch dat bij zijn oma woont. Zijn vader is dood en zijn moeder woont elders. Op een dag vat hij het plan op om naar zijn moeder te gaan. Kikujiro, een botte en onverantwoordelijke Yakuza gast, vergezelt hem. Dit is in feite het hele verhaal. Het gaat te ver om te zeggen dat er verder niets gebeurt in deze film, maar dit lineaire verhaaltje is slechts een kapstok voor droge grappen. Deze humor begon me na een half uur toch wel een beetje te vervelen. De karakters worden redelijk uitgediept, maar dat was naar mijn smaak niet altijd even boeiend.
Als na een minuut of 73 Masao eindelijk bij zijn moeder aankomt blijkt dat ze een nieuw gezin heeft en hem nooit heeft gewild. De premisse van de film wordt hiermee verloochend. Bovendien is de film dan helaas nog lang niet afgelopen. De laatste 40 minuten probeert Kikujiro samen met nog een aantal vreemde personages het joch op te beuren...
Het sentiment is niet vals, maar Kikujiro no natsu is ondanks de aanwezige humor wel een ´emo´ film. Het acteerwerk voldoet en de cinematografie is altijd in orde bij Kitano. Deze film is echter te langdradig en bijna 2 uur achter elkaar dit soort humor is ietwat teveel van het goede.
