The Nutty Professor

Professor Kelp is een briljante maar stuntelige geleerde. Hij heeft een oogje op de knappe studente Purdy, maar durft haar niet te benaderen. Daarom Kelp werken aan een toverdrankje dat hem moet veranderen in een onweerstaanbare Don Juan. Uiteindelijk vindt hij de juiste samenstelling, en plots is hij Buddy Love, een nachtclubzanger met zwoele stem en een gebrylcreamde vetkuif, die iedereen verbaal aftroeft. Ook Purdy valt voor Buddy, al vindt ze hem eigenlijk maar een rare vogel. Probleem: het serum werkt slechts tijdelijk, daarna wordt de aantrekkelijke Buddy Love weer professor Kelp, de man met de bril, konijnentanden en piepstem …

Dit is de beroemdste en ook beste film van de legendarische Joods-Amerikaanse komiek Jerry Lewis, die zelf regisseerde en meeschreef aan het scenario. Beide types die hij speelt, de klunzige Kelp en de handige Buddy Love, had Lewis al in de jaren vijftig gecreëerd, maar met name aan Buddy Love werd lang gesleuteld voordat hij tevreden was.

The Nutty Professor is een film die bij iedere hernieuwde kennismaking beter wordt. Oppervlakkig gezien lijkt de film een wat platte screwball comedy, maar wie goed oplet, ontdekt dat de humor afwisselend absurd, surrealistisch en anarchistisch is (let op de Hamlet scène van Lewis en Del Moore!). De eenvoudigste grappen (zoals de mislukte krachttraining van de professor) krijgen in een volgende scène vaak een speciale draai, waardoor ze in een compleet ander daglicht komen te staan.

Het is ook zo’n film waarin je steeds nieuwe dingen ontdekt. Ik zag hem nu voor de vierde of vijfde keer, en het was me niet eerder opgevallen hoe spits de film inspeelt op de sociale ontwikkelingen van de late jaren vijftig, vroege jaren zestig:  jazz-muziek (de voorbode van …), korter wordende rokken, zangers met rokerige stem en vetkuif, revolutionaire cocktails, een opstandige jeugd. Het karakter Buddy Love kreeg (tot verrassing van Lewis) meer fanmail dan professor Kelp. Achteraf bezien is dat begrijpelijk: de zachtmoedige Kelp was een personage van het verleden, terwijl de rebelse, brutale Buddy Love een man was van de toekomst. Hij zou uitgroeien tot de geestelijke vader van iconen als The Fonz (uit de serie Happy Days) en John Travolta’s Danny Zuko (uit Grease).

The Nutty Professor geeft een heel mooi tijdsbeeld, en de humor is tijdloos. En Stella Stevens straalt meer erotiek uit dan alle actrices uit de Tiroler sekskluchten bij elkaar. Een absolute klassieker. 


FX Acteren Sfeer Originaliteit Totaal
7 9 9 8 8.5

Aanraders in overeenkomstige genres, volgens Boobytrap:
- Annie Hall (humor / drama : 8.5)
- Les Vacances de Monsieur Hulot (humor : 8.5)
- La Grande Vadrouille (humor / oorlog : 8)
- Le Corniaud (humor : 8)
- Crimes and Misdemeanors (humor / drama : 8)


Hoe beoordeelt Boobytrap categorie humor eigenlijk?
012345678910

Hoe beoordelen bezoekers deze recensie?



The Nutty Professor
The Nutty Professor
The Nutty Professor
The Nutty Professor




Het Schnitzelparadijs:
Wel een leuke film maar ik raad hel niet aan omdat het een beetje saai is...
Moordwijven:
Absoluut niet mee eens!!!! Waanzinnig goede film. Van begin tot het eind hi...
Zwart Water:
Super leuke film! ??...
Rabat:
Haald het niveau van deze film nogal omlaag.. ...
New Kids Nitro:
Weet iemand waar ik die blazer van rikkert kan kopen?...
Minotaur:
bruh...
The Maze Runner:
#dylanToThegraveyard...
Bekijk 100 laatste posts


Bioscoopagenda:
Google





Terug naar vorige pagina | Naar filmoverzicht
Game design in Nederland | Game design in New Zealand