Johnny Walscott redt een blanke vrouw uit de klauwen van Indianen. De vrouw blijkt getrouwd te zijn met een Indiaan van een andere stam, met wie de genoemde Indianen in oorlog zijn. Johnny brengt de vrouw naar een missiepost en gaat met haar racistische vader praten. Daarna wil hij de echtgenoot van de vrouw overreden wat meer moeite voor haar te doen. En dan liggen ook nog de vijandige Indianen op de loer...

 

 

Een vroege spaghetti western, waarbij de bekende stijlelementen ontbreken. Cinematografisch oogt het stijf en de acteerprestaties zijn houterig, mede door de simpele dialogen. De muziek past niet bij het visuele en werkt regelmatig op de zenuwen. Deze waslijst aan kritiekpunten valt echter in het niet bij het rassenthema dat de film op infantiele wijze aansnijdt. De held in deze film is niet uit op wraak of geld; nee, hij treedt op als een veredelde relatietherapeut in een gemengd huwelijk! Mozes kriebel, hoe kom je er op, een spaghetti rassendrama.

Speelfilms als deze zijn goed bedoeld en met de positieve strekking kan ik het, als weldenkend mens, wel eens zijn. Nochtans vind ik dit soort afgezaagd rassendrama als kijkvoer een verschrikking. 'Grappig' in dezen is dat hoofdrolspeler Ty Hardin van de boodschap niet veel heeft opgestoken. In de jaren '80 richte hij de militante, rechts extremistische groepering Arizona Patriots op.