De relaxte Luke verleent een maat van hem, die in de bak zit, een gunst; hij neemt de voogdij over diens etterige, veertienjarige zoon Matt. De twee gaan op weg naar een krot met een stuk land, dat Matt's pa ooit won met een spelletje poker. Onderweg beleven Luke en Matt de nodige avonturen. Dit stopt niet indien de twee op plaats van bestemming arriveren; de slechterik die Matt's vader in het gevang deed belanden, is uit op het stuk land...
 

Terence Hill en zoon Ross zijn een aardig duo in deze komedie/roadmovie van Enzo Barboni. De humor werkt vrij aardig en de film is ogenschijnlijk met veel plezier gemaakt. De humor is droog, flauw en melig. De stupide vechtpartijen waarin Hill belandt, zijn hiervan wellicht het beste voorbeeld. Toch weet de film wegens de absentie van een fatsoenlijke verhaallijn niet de gehele speelduur te boeien. De prent meandert voort en er treedt veel herhaling op. Een aantal grappen en grollen leent zich hiervoor uitstekend, maar het feit dat de soundtrack van (You Call Me Trinity, They Call Me) Renegade volgens mij uit slechts twee liedjes bestaat, die uitentreuren worden herhaald, is zeer irritant. Robert Vaughn (o.a. Bullitt en The Magnificent Seven) draaft nog even op als slechterik, maar heeft helaas weinig in de melk te brokkelen.