Een sociopaat met moordneigingen doet zich al twee jaar voor als leraar en wacht geduldig op het moment dat hij kan toeslaan. Hierbij ontvoert hij het dochtertje van een senator en wurgt een ongelukkige passante. Hoewel de school onder toezicht stond van de Secret Service, legden deze hem geen strobreed in de weg. Op dat moment dacht ik nog: "Deze film zou toch niet zo slap zijn dat de agente verantwoordelijk voor het toezicht er iets mee te maken heeft?" Jawel, dus.
Deze lady cop wordt gekoppeld aan de gelauwerde detective Alex Cross (o.a. Kiss the Girls), die fungeert als het aanspreekpunt van de gek. De ontvoerder heeft als ambitie het imiteren van de ontvoering van Charles Lindbergh's zoontje door Bruno Hauptmann. Het meisje is hierbij slechts een middel voor zijn werkelijke target, namelijk het ontvoeren van het zoontje van de Russische president, welke een stuk beter (hoewel...) beveiligd is. Het past echter niet binnen zijn profielschets dat hij tien miljoen aan losgeld vraagt. Bovendien is het nog niet voorbij, als Cross de ontvoerder doodschiet. Dit alles zet Cross -eindelijk- aan het nadenken, dat er misschien iets heel anders speelt...
In beginsel leek dit een aardige thriller te gaan worden. Niets bleek minder waar. Bij actie- en horrorfilms wil ik enige ongeloofwaardig- en/of voorspelbaarheden soms nog wel eens voor lief nemen, indien deze gecompenseerd worden met respectievelijk actie en horrortaferelen. Bij een thriller is dat een heel ander verhaal. Een thriller, het woord zegt het al, moet het hebben van spanning. Die spanning is door de zeer afgezaagde en volledig voorspelbare plot totaal niet aanwezig bij Along Came a Spider. Voor de rest is deze film van Lee Tamahori zeker niet slecht of zo, doch met zo'n scenario zit er wat mij betreft nooit een voldoende in voor een dergelijke film. Afrader.
