ZigZag is de bijnaam van een vijftienjarige gast, zijn echte naam ben ik reeds vergeten, met vrij gelimiteerde verstandelijke vermogens. Met cijfers is hij echter heel erg goed. ZigZag valt hierdoor goed te omschrijven als een ghetto-versie van Rain Man. Hij heeft een behoorlijk kutbestaan met zijn beperkte intellect, alcoholistische vader die hem slaat (Wesley Snipes) en zijn rotbaantje als afwasser.
Gelukkig is er de sociaal werker Singer (John Leguizamo) die zich over ZigZag ontfermt, maar die dreigt spoedig dood te gaan aan kanker in zijn ballen. Op een dag jat ZigZag een paar duizend dollar uit de kluis van zijn baas. Zoals gezegd is ZigZag niet al te snugger en verliest hij het geld prompt aan zijn vervelende vader. Singer verneemt van de diefstal en wil het recht zetten. Hij leent geld van een woekeraar en bedenkt een plan om het geld terug te leggen in de kluis...
De sfeer die deze prent uitademt is door de settings en personages behoorlijk triest en oogt daardoor niet gekunsteld. Aangrijpend wordt de film echter nooit, wat misschien ook wel goed is. Bovendien kijkt dit drama door de aardige humor makkelijk weg. Vooral Oliver Platt werkt in dezen goed, als ZigZag´s racistische, doch vermakelijke baas.
Van de zogenaamde urban movies is deze titel een van de beste, maar dat zegt vooral iets over de meestal vreselijk slechte genre-genoten. Aanraden zou ik ZigZag namelijk niet.
