Nogal merkwaardige, moeilijk te voorspellen film die moeilijk in een genrehokje te stoppen valt. Maakt dit de film goed? Op zich niet, maar er is een betere film uitgerold dan ik aanvankelijk vermoedde voor mijn kiezen te krijgen.
Dit vermoeden werd mede gevoed door de misplaatste Europese titel van de film, The Dog Killer en het begin van de film die een simpel wraakverhaaltje lijkt te beloven. Hierin speelt een redelijke Jeremy Sisto een gast (Tom) waarvan de hond wordt doodgereden. Zijn vriendin, advocate Perri, had het beest niet aan de lijn, waarop de viervoeter onverwachts overstak en werd aangereden door een eikel in een Lexus. Na zijn vriendin eindeloos aan de kop te zeuren over details, vindt Tom de dader. Hij voert hem onder valse voorwendselen dronken, om hem vervolgens uit zijn eigen auto te duwen en te overrijden. Wat hierop volgt is een vreemde film, waarin karakterstudies volgen van en relatiesverbanden tussen allerlei personages die niet allen even boeiend zijn.
De humor in Dead Dog is al net zo afwijkend als het verloop van de film en regelmatig vroeg ik me af waarnaar ik in vredesnaam zat te kijken. Het einde bevredigde echter behoorlijk, waardoor ik niet heel negatief tegen de prent aankijk.
